Op 25 februari j.l. schreef ik op mijn blog mijn ervaringen over het verhuizen van rekeningen. Daarna is er v.w.b. de communicatie van de RABO naar mij weer het een en ander gebeurd. Zowel Mike als ik onlangs kregen enkele dagen na elkaar een brief van de RABO waarin we welkom werden geheten als gebruikers van de Rabofoon met daarin onze wachtwoorden. We hadden niets aangevraagd en willen geen Rabofoon gebruiken, dus maar even gebeld. “U, als goede klant, krijgt deze service gratis van ons aangeboden, zit tegenwoordig in het Totaalpakket”. Maak dan een brief waarin dat staat, zou ik zeggen. Toch de komende tijd mijn kwartaalafrekening in de gaten houden of we toch niet ergens voor worden belast. Ander verhaal. Mijn creditcard zou in mei a.s. verlopen. Omdat ik dan voor enige tijd in Spanje zit, vond ik het verstandig nu maar vast een nieuwe aan te vragen. Uitgelegd aan de balie, creditcard laten zien, de dame begreep me volledig. Krijg ik de week erop een nieuwe creditcard thuis gestuurd met dezelfde afloopdatum (05/11). Een duplicaat dus. Gebeld en gevraagd om een echte nieuwe te sturen met langere geldigheidsduur. Komt inderdaad een week later per post aan. Ik heb wel ineens een ander creditcardnummer. Na de pincode te hebben gecheckt, lever ik de twee cards (met “valid thru 05/11”) in aan de balie met het verzoek ze te laten vervallen. Diezelfde middag belt de baliemedewerker me nog even om de nummers te checken welke hij moet laten vervallen. Twee dagen later belt de assistente van mijn accountmanager met de mededeling, dat per abuis mijn nieuwe creditcard is geannuleerd ! Herstellen kon niet meer. Trots vermeldt ze direct een nieuwe met mijn oude nummer (volgen jullie me nog?) te hebben laten aanmaken. Deze komt inderdaad enkele dagen later per post binnen, de pin klopt. Dat de Wet van Murphy de RABO en mij enkele weken in de greep heeft tot daar aan toe. Maar je wordt er wel moe van, als in alle keren de aangetekende brieven met de creditcards worden bezorgd als je niet thuis bent en je daarom steeds weer de dag erop naar het TNT-servicepunt moet om die pas op te halen.
Blijkbaar wordt mijn blog ook door RABO-mensen gelezen. Enkele dagen geleden wordt ik gebeld door mijn accountmanager in hoogsteigen persoon. Met excuses etc etc. En of ik hem vanaf nu voor elke kwestie persoonlijk maar wil bellen. En dat hij het vervelend vind, dat ik mijn ervaringen publiceer. Alhoewel ze er wel hun “leermomenten” uithalen ....! Gelukkig heeft de RABO een mooi app die ik op mijn iPhone gebruik. Met één klik zit ik in mijn rekeningoverzicht zonder randomreader te hoeven gebruiken. Volgens iTunes was deze app gratis. Toch maar even in de gaten houden of ik hier nu ineens ook voor moet gaan betalen. Wie weet zien ze me nog steeds aan voor Rabofoon-gebruiker.
De bloesembomen in de straat waar Anouk woont staan allemaal in bloei. Ondanks de grijze lucht een fraai gezicht. We halen Niel op om naar de voetbal- en hockeytraining van Robbe en Julie te gaan kijken. Natuurlijk is het niet alleen kijken, maar wordt er ook een balletje getrapt. Mooie kunstgrasvelden van voetbalclub Meerburg in Zoeterwoude, pal naast de drukke A4 (die gelukkig straks in een tunnelbak ligt)
Op de hockeyclub (Alecto) horen we, dat het team van Julie afgelopen zaterdag in Wassenaar heeft gespeeld tegen het team van Amalia (de dochter van Máxima). De macht van oma Beatrix reikt ver, maar dit keer wint het team van opa Jan ! 
