Heimwee

Als de Washington Post vanmiddag een flink artikel wijdt aan het overlijden van de "award winning Dutch author Hella Haasse", dan moet het wel een bijzondere schrijfster zijn geweest. Voor mij was ze dat zeker. Haar boek Oeroeg was tijdens mijn MULO de eerste kennismaking met wat we "literatuur" noemen. Geboeid door haar verhalen over het voormalig Nederlands Indië las ik kort daarna Orpheus in de dessa (weliswaar van Augusta de Wit). Door dit soort boeken kreeg ik bijna heimwee naar Indië. En dat, terwijl ik er nooit heb gewoond ! Als je dat als schrijfster bij je lezers bereikt ben je pas groot. 

Zomerse polder

Het is boven de 25 graden als we rond het middaguur vanuit ons huis een flinke wandeling door de polder maken. Het noordhollands polderlandschap begint direct achter het sportpark Ookmeer dat tegenover ons appartementencomplex ligt. Aan het Herman Bonpad staat deze fraaie molen. Hij heet de "1100 Roe" en is gebouwd in 1674 na de aanleg van de Haarlemmertrekvaart, alhoewel iedereen hem hier kent als De Ookmeermolen. Wat kan Holland toch mooi zijn.

(foto's genomen met mijn iPhone)

Rondje Ij

Het lijkt niet alleen zomer, het is het nog gewoon De zon schijnt uitbundig en het wordt rond de 23˚. Dus gaat de korte broek aan en wordt er gefietst. We doen vanuit huis een rondje Ij. Vanaf de Allendelaan dwars door de Jordaan naar Centraal Station. Er wordt nog steeds volop gebouwd daar. Het nieuwe busstation schiet al aardig op. Aan de overkant van het Ij verrijst een nieuwe wijk, het Oeverpark met fraaie appartementen en parken. Het meest in het oog springende gebouw is dat van het EYE, filminsitituut Nederland (v/h Ned. Filmmuseum) dat nog dit jaar wordt geopend. 
Met een van de vele veerponten bereiken we Noord en rijden een fraaie route via Nieuwendam en Schellingwoude.
Via de Oranje Sluizen weer het Ij over en dwars door Zeeburg met zijn prachtige tot huizen verbouwde entrepots terug richting Centraal Station. Over de ruim 25 km doen we inclusief lunchstop toch nog bijna 4 uur. De parken nabij de Zeeburgertunnel staan vol met krokussen ! 

Later lees ik, dat er ook herfstkrokussen bestaan. 
Aan de cruiseterminal is net de enorme Aida afgemeerd. We zien er honderden duitse toeristen de Amsterdamse binnenstad instromen. De duitse euro's rollen straks niet alleen in Griekenland, maar vandaag gelukkig ook al hier. 

Onbewolkte nazomerdag

We beleven deze week een paar heerlijke nazomerdagen. Alhoewel we in de laatste twee dagen van september zitten, noteren we zomerse temperaturen. Vandaag is een onbewolkte en heldere dag. In het Parool staat vanavond deze prachtige foto van het Museumplein en omgeving, genomen rond het middaguur. Wat is Amsterdam toch mooi.

Hondenleed

Het zal vorige week niemand ontgaan zijn. Tijdens de Algemene Beschouwingen in de Tweede Kamer noemt PVV-leider Geert Wilders zijn politieke tegenstander PvdA-leider Job Cohen : "de bedrijfspoedel van premier Rutte". In de zestiger jaren noemde cabaretier Wim Kan minister Norbert Schmelzer "een gladde teckel met een vette kluif in zijn bek". Dat is allemaal nog niets als je hoort hoe het er in bijvoorbeeld bij onze overburen soms aan toe gaat. Het eerste vrouwelijke Engelse parlementslid Nancy Astor beet Churchill eens als volgt toe : "Winson, als ik met jou getrouwd was, deed ik vergif in je koffie". Waarop Churchill antwoordde : "Nancy, als jij mijn vrouw was, zou ik die zeker opdrinken" !
Jammer dat de huidige generatie die de media bestiert hun klassieken niet kent. Dan was er vorige week niet zo'n ophef geweest. En was het in diezelfde media meer gegaan om de inhoud van het debat. Over de bezuinigingen vanaf 2012, de euro- en economische crisis. Daar had ik veel meer over willen horen, lezen en zien. Jongens en meisjes van de media : "doe eens normaal".

Oplossing eurocrisis

Met meer dan gewone belangstelling lees ik vanochtend een artikel in internetkrant Z24 van economie journalist Mathijs Bouman over de eurocrisis.  Tijdens mijn uurtje baantjes trekken in het Sloterparkbad blijft het verhaal zo door mijn hoofd spoken, dat ik besluit vandaag op mijn blog hierover te schrijven.

Tijdens de IMF-vergadering van afgelopen weekend - zo blijkt nu - is serieus gesproken over manieren om het EFSF (het tijdelijke Europese noodfonds) op te hogen van de huidige 400 miljard naar 2.000 miljard euro. Dat is een twee met twaalf nullen ! Volgens economen blijkt dit het bedrag te zijn om de euro te redden. Hiermee redden we niet alleen Griekenland c.s. (zoals Portugal en Ierland), maar komen ook Italië en Spanje weer in een rustig vaarwater. Die zwakke landen bij elkaar worden in het jargon al PIIGS-landen genoemd. Als we in een dictatuur zouden leven, was het klusje snel geklaard. Noord-Europa betaalt de schulden van Zuid-Europa en de euro is gered. We kunnen dan als één-Europa met ons europese monetaire stelsel (EMS) onze welvaart behouden en de concurrentiestrijd aangaan met de BRICT-landen (Brazilië, Rusland, India, China en Turkije).   

Omdat we in een democratie leven moet er echter overleg, inspraak en consensus zijn. De kiezers moeten overtuigd worden. Daarom verzinnen de regeringsleiders en hun ministers van financiën steeds vaker de meest ingewikkelde trucs om het probleem op te lossen. Zo willen ze opnieuw, dat de Europese Centrale Bank (ECB) obligaties van schuldenlanden gaat opkopen. Omdat de ECB zijn grenzen heeft bereikt, zal de EFSF die obligaties ook moeten gaan kopen. De EFSF kan dan garant gaan staan voor alle opkopen van de ECB. Zodra een land zijn obligatielening niet kan aflossen, neemt de EFSF de eerste 20% van het verlies. De ECB loopt minder risico. Via deze omweg zou met de huidige pot van 400 miljard voor maximaal 2000 miljard euro aan obligaties kunnen worden opgekocht. Dus er zijn geen nieuwe garanties van Duitsland of Nederland nodig, terwijl Italië en Spanje toch veilig zijn. Lijkt geniaal. Vanuit een politiek oogpunt gezien. Als die PIIGS-landen hun schulden niet afbetalen, rest er een verlies van 2000 miljard. En dat zal dan toch opgehoest moeten worden door de lidstaten, daar liggen immers de garanties voor de EFSF en de ECB. De eurolanden zullen het kapitaal van de ECB weer moeten gaan aanvullen, storten dus.

In feite komt die ingewikkelde constructie op hetzelfde neer als de oplossing in een dictatuur ! Misschien hebben we geen keuze en moet er snel een dictatoriale eurocommissaris komen met heel veel bevoegdheden ! De huidige werkwijze kost tijd en levert veel onzekerheid op waardoor mensen bang worden, kredietbeoordelaars gaan twijfelen, geruchten de kop opsteken en beurskoersen in een vrije val terecht komen. Ook bij de hierboven geschetste "democratische" oplossing van de eurocrisis ben ik bang, dat "de kiezers" straks massaal zullen inzien, dat ze belazerd zijn. Het EMS is dan wel gered en we houden een zekere mate van welvaart. Maar het ongenoegen kan weleens tot volksopstanden aanleiding geven. 

Hoogglans

De familie van Dijk is duidelijk fan van "hoogglans"-lak. Vorige week is Marcel begonnen met het opnieuw in de verf zetten van hun huis. Mijn assistentie werd zo gewaardeerd, dat ik al snel op Twitter de bijnaam "hoogglansjan" kreeg. Afgelopen donderdag en vrijdag was het droog en zonnig. Dus reisden we weer af naar dat mooie dorp aan de A4. De straatzijde moest worden gedaan. En met die nieuwe donkergroene kleur moet dat natuurlijk het visitekaartje worden. Vrijdagavond is de klus vrijwel geklaard. Marcel doet de komende week de finishing touch. De dakkapel - is onderling afgesproken - laten we maar over aan echte schilders. Gewoon kwestie van te korte ladder (en beetje hoogtevrees).

Rage

We hebben zo onze eigen voorkeuren waar we "de boodschappen" doen. Telefoontjes van de kleinzoons geven tijdig aan als er weer voetbalplaatjes bij Albert Heijn worden verstrekt. En, dat ze die aan het sparen zijn. De boodschap komt dan wel over. De laatste dagen dat we weer in NL zijn worden we geïnformeerd, dat supermarktketen C1000 "gogo's" verstrekt bij een bepaalde besteding aan boodschappen. Ons koopgedrag past zich dan gewoon aan. Al moeten we er een paar straten verder voor rijden. Het spaargedrag van Robbe gaat ver. Hij heeft zijn serie nog niet helemaal compleet. Daarom heeft hij het ervoor over enige tijd achter een dranghek bij de C1000 te posten om zo aan zijn laatse gogo's te komen. Als oppas-opa rijd ik hem gisteren naar die C1000, in een heel andere wijk. Neen, gekker zal het toch wel niet worden...


(foto's genomen met mijn iPhone)

Geen politiek, maar tuinen !

Er is voor vandaag regen voorspeld, dus reizen we niet af naar Leiderdorp om te gaan schilderen. "hoogglansjan" - mijn bijnaam op Twitter - zal morgen bij de familie van Dijk de kwast weer ter hand nemen. 
Later in de ochtend blijkt op de Buienradar, dat de te verwachten neerslag langs de hoofdstad voorbij zal trekken. Dus geen excuus om niet op de fiets richting Plantagebuurt te gaan. We bezoeken de Hortus Botanicus. Anno 1638 : en daarmee een van de oudste botanische tuinen ter wereld. Tussen de ruim 4.000 soorten herkennen we met plezier veel bomen en planten uit onze eigen tuinen in Spanje. Bijzonder is de DrieKlimatenKas en de kassen met vlinders, waaronder deze Uilvlinder (op de foto). Als we eind van de middag thuiskomen lezen we op internet dat er plannen zijn om de Hortus Botanicus te gaan sluiten. Het blijkt gelukkig om die van de Vrije Universiteit te gaan, die moet wijken voor een uitbreiding van het VU Medisch Centrum. 

In de vooravond zie ik op TV een compilatie van de eerste dag van de Algemene Beschouwingen in de Tweede Kamer. Wat een beschamende vertoning. Veel geschreeuw en weinig inhoud. De financiële crisis hebben we al te danken aan de onbeschaafdheid van een groep mensen. Nu blijken volksvertegenwoordigers waarvan we de oplossingen verwachten ook meer voor de bühne te spelen dan inhoudelijk met elkaar tot compromissen te komen. Vooralsnog blijft mijn hoop gevestigd op Mark Rutte als minister-president en Jan-Kees de Jager als minister van financiën.

(foto's genomen met mijn iPhone)

NL is zo gek nog niet

Via Twitter vandaag een berichtje van Nazima Shaikh : Nederland staat op de 10e plaats als "The Best Places to be a woman". Dit komt uit The Daily Beast (klik voor hele onderzoek hier. ).
Goed nieuws natuurlijk. De komende tijd zal ik eens op zoek gaan naar soortgelijke rankings voor mannen.
Naar aanleiding van de Troonrede 2011 op deze Derde Dinsdag in september beluister ik veel deskundigen op radio en TV die hun mening geven over hoe Nederland zich moet voorbereiden op een crisis die op ons af komt. Ook hier hoor en lees je weer, dat NL er in de vergelijking met andere landen nog redelijk voorstaat. In veel opzichten is dat het geval. Prof. dr. Paul Schnabel van het Sociaal Cultureel Planbureau pleit gisteravond in een talkshow voor het meer onder de aandacht brengen van die positieve aspecten en kwaliteiten van Nederland. Politici en media hebben de neiging het publiek alleen negatieve ontwikkelingen voor te schotelen.

Dwaalgast

Van de vele watervogels rondom ons appartement in de Sloterplas konden we er nog steeds één soort niet thuisbrengen. 
We dachten, dat deze wel heel opvallende watervogel de lichtbruine bergeend was. Maar - vandaag bladerend in ons boek "Vogels van Europa" - biedt deze Capitool Natuurgids uiteindelijk soelaas. De onbekende gans tussen die vele ganzensoorten is de Nijlgans. Hij komt het meest voor in Afrika en is in NL een "dwaalgast". Laat Wilders het maar niet horen.

Level 15

Tijdens zijn verjaardagsfeestje, afgelopen zondag, zondert kleinzoon Robbe (6 jaar) zich regelmatig even van het familiegezelschap af. Op de bank speelt hij met neef Niel (bijna 6) op mijn iPhone tientallen keer de game Rio (van de populaire Angry Birds). Net zolang tot hij level 15 heeft bereikt. Ik herinner me een schoolfoto uit 1953 van mijzelf op 6-jarige leeftijd. Ik sprak en begreep op die leeftijd nog geen Engels en speelde hooguit Pim-Pam-Pet. Op hoog niveau, dat wel. 

2012, onzeker jaar

De hele dag heerlijk in het najaarszonnetje staan schilderen in Leiderdorp. In de auto terug naar Amsterdam op alle zenders het nieuws over weer een ict-fout bij de overheid. Iemand bij het ministerie van Financiën zet per ongeluk (of opzettelijk ?) de Miljoenennota 2012 op internet. Dus deze is voor iedereen te downloaden. De radio- en TV-rubrieken brengen in de vroege vooravond al het nieuws. Ook politici geven al hun commentaren. Niks geen Derde Dinsdag van september meer. Het voorlezen van de Troonrede door de koningin volgende week dinsdag is hierdoor zelfs al geen ceremonieel optreden meer. Het zal nu helemaal een slaapverwekkende vertoning worden.  


Vanavond even wat zitten te bladeren in deze belangrijkste Nederlandse begroting. Toch niet veel nieuws : 2012 wordt een onzeker jaar. De koopkracht daalt in NL met 1 procent, alleenverdieners leveren het meest in en de premies en eigen bijdragen in de zorg stijgen. De crisis valt in NL tot op heden eigenlijk wel mee. In Ierland, Griekenland, Italië en Spanje, ervaart men dat wel heel anders en moeten velen behoorlijk inleveren.  

Elektrisch tanken om de hoek

Het wordt toch wel serieus met dat elektrisch rijden. Er is onlangs ook al een oplaadpaal bij ons op de hoek geplaatst. Weliswaar met slechts twee aansluitingen, maar toch. Hier zagen we vanochtend een Citroen van Tempo Team staan, naast zo'n mooie nieuwe gele taxi van TCA (Taxi Centrale Amsterdam). Via o.m. Twitter volg ik al enige tijd Vincent Evers, gepassioneerd gadget man en entrepeneur. Hij rijdt alweer bijna een jaar in een elektrische auto en schrijft over zijn ervaringen. Je kunt hem via een webcam in de auto (zie : www.leafplan.nl) overal volgen. Boeiend te zien hoe dat elektrisch rijden zo'n snelle ontwikkeling doormaakt. Vooral hier in Amsterdam.

Zeg maar JA

Op elke brievenbus in de huizen waar we de afgelopen jaren in NL woonden plakten we direct na een verhuizing de NEE-NEE sticker. Hierdoor raakt de brievenbus nooit overvoerd, hoeven we nog nauwelijks naar de oud-papier container en dragen we een klein stukkie bij aan een beter milieu. In Spanje worden uitsluitend in de grote steden incidenteel reclamefolders huis aan huis verspreid. In ons dorp vrijwel niet en in onze postbus (we hebben hier geen brievenbus) zien we gelukkig ook geen reclamefolders. 

Toch ben ik geen notoire NEE-zegger. Sinds enige tijd heb ik de applicatie JA sticker op mijn iPad. Een virtuele brievenbus. Als je hierop klikt, krijg je per categorie alle recente reclamefolders. Een aardigheid als je af en toe geïnteresseerd bent in een prijsvergelijking tussen Spanje en NL. 


De krant (dag- en weekbladen) lazen we al digitaal. Zeg maar JA tegen het papierloze tijdperk ! 

Het verhaal achter de isoleerkan

Er is in Casa Domingo één attribuut in de keuken wat we niet snel van de hand zullen doen. En dat is de gele isoleerkan waar we thee uit schenken. Het bijzondere achter deze kan is dat hij vandaag precies 10 jaar geleden is gekocht op 9/11. Zoals iedereen weet waar hij was en wat hij deed op die datum, zal ik die dag ook nooit vergeten. Met oma Toos stond ik die middag in Nerja op de non-food afdeling in de kelderverdieping van Supersol. Mike liep op de verdieping erboven de huishoudelijke boodschappen te doen. Op de non-food afdeling was een wand met TV-schermen waarop verschillende programma's te zien waren. Enkele schermen gaven een beeld van een brandende wolkenkrabber. "De zoveelste herhaling van de film Tower Inferno", dacht ik en we gingen een isoleerkan kopen.

Even later gaven alle circa dertig TV-schermen het beeld van een brandende wolkenkrabber en herkende ik ineens de Twin Towers. Er bleven steeds meer winkelende klanten en personeel stil staan en we zagen live het vliegen van het andere vliegtuig in de tweede toren. Toen de Spaanse TV meldde, dat ook het Pentagon in brand stond en er sprake was van aanslagen, werden we onrustig en wilde ik snel naar huis. Mike op de food-afdeling opgehaald en naar huis - toen nog Casa Leon Azul - gereden.  In de oude jeep was de autoradio kapot, dus we moesten even het wereldnieuws missen. 

Onderweg in het dorp kwamen we Luki tegen, die ons vanuit zijn auto informeerde, dat een van de torens compleet was ingestort. Op het terras van Casa Leon Azul hebben we daarna urenlang bij 

een transistorradio gezeten om via de Wereldomroep en BBC het nieuws van die dag te volgen. We hadden toen nog geen electriciteit, dus ook geen TV en internet. We moesten het nog doen met een zonnepaneel voor de verlichting. Natuurlijk werd er uitvoerig met de kinderen in NL gebeld.
Een dag later pas zagen we in Spaanse en Engelse kranten de gruwelijke beelden van die dag. Daar zat ook deze later beroemd geworden foto van "The Falling Man" bij. 
Nu, 10 jaar later, zien we in de luxe van ons Amsterdamse appartement in HD-kwaliteit op diverse TV-zenders en op internet films en documentaires met beelden van 9/11 die we nog nooit eerder zagen.
Die gele isoleerkan is voor ons een symbool geworden van de dag waarop de wereld is veranderd.

Keuringsperikelen

De kentekenregistratie van de toen nieuwe Spaanse Nissan X-trail was op 5 september j.l. alweer 4 jaar oud. En dus moest hij vóór die datum voor de eerste keer worden gekeurd. Met mijn oude Mitsubishi Pajero jeep was ik elk jaar kind aan huis bij de mannen van de Spaanse APK. Heet in Spanje trouwens "ITV" (Inspección Técnica de Vehículos).


Even bellen met het keuringsstation in Algorrobo en binnen enkele dagen kon je er terecht. Tegenwoordig werkt dat via een landelijk 0900-nummer en een internetsite. Maar er is een wachttijd van 3 weken. I.v.m. ons op handen zijnde vertrek naar NL dan maar op goed geluk naar de regionale ITV. Een kwestie van wachten totdat er iemand niet komt opdagen. Binnen een half uur kunnen we aansluiten in één van de vier líneas (lanen) en zijn we aan de beurt. Je blijft tijdens zo'n keuring zelf in de auto zitten en rijdt door de inspectie-laan, terwijl je alle instructies van de medewerker moet opvolgen. Soms via een walkie-talkie. Alles is prima, maar er is één probleem. De trekhaak staat niet op de matricula (kentekenbewijs). Foutje van Nissan, 4 jaar geleden Na enig soebatten lukt het me ter plekke bij de ITV kosteloos de trekhaak op de matricula te krijgen. Dus nog een keer door het keuringsstation voor de verlichtings- en bevestigingscontrole. Een stief kwartiertje later krijgen we de keuringspapieren met de felbegeerde ITV-sticker voor op de voorruit. Tot 2013 zijn we er weer vanaf. Kosten voor het hele gebeuren € 41,50. Vakkundig personeel en uitstekend georganiseerd.
Terug in NL ligt in de brievenbus een oproep van de RDW voor de APK-keuring van de Nederlandse Daihatsu. De afgelopen meer dan 30 jaar heb ik in NL altijd in lease-auto's gereden en nooit enige ervaring met APK hier gehad. Dus op naar een "erkend APK-bedrijf". Toch vreemd, dat de keuringen niet meer worden uitgevoerd door de onafhankelijke keuringsstations zoals vroeger. Het is toch alsof de slager zijn eigen vlees keurt. De lobby van de garagebedrijven (BOVAG) moet in Den Haag destijds toch wel heel machtig zijn geweest. Via internet kom ik voor de meest voordelige APK uit bij de lokale Kwik-Fit. Afspraak maken hoeft niet en op de Daihatsu zit geen trekhaak. Fluitje van een cent dus.

Amsterdamse Huppeldiensten

Er zijn wat wegwerkzaamheden - en dus omleidingen - bij ons in de buurt. Ijverige mensen van de gemeente hebben hekken geplaatst en wat verwijzingsborden. Wat is Amsterdam toch een mooie stad om in te wonen. Binnenkort toch eens gaan kennismaken met de "huppeldiensten". Pascal, bedankt voor je foto.
Kwestie van vrijdagsmoeheid of tekort aan taalonderwijs ?

Harde landing.

De afgelopen dagen voelden we ons net Henk & Ingrid van de Osdorpse groeten- en fruitwinkel. Neen, niks verkocht, maar wel lopen sjouwen met tassen onbespoten resultaat van noeste arbeid. Omdat we vandaag voor enige weken weer naar NL vertrokken - en het zonde vinden om al dat spul in de grond en aan de struiken en bomen te laten zitten - hebben we aan buren en vrienden het nodige gegeven. Kilo's appels, uien, tomaten, paprika's, vijgen etc. Met een comfortabele vlucht van Transavia zijn we vanavond weer in Amsterdam geland en een half uur later thuis. Blijkbaar is die landing in het hele land gevoeld. Twitter loopt vol met berichten over een aardbeving in NL. Bij een van die berichten deze mooie foto van het eerste slachtoffer van de beving. 

Boos !

Regelmatig nemen we tijdens het werk op het land een rustpauze. Tijdens zo'n pauze waar ik even op internet het nieuws check, zie ik bijgaande foto. De linkse partijen in NL maken zich op de eerste dag van het parlementaire jaar druk over het feit, dat de minister van Defensie de huidige missie naar Kunduz, (Afghanistan) met flink wat militairen, een "militaire" missie noemt. Daar is dit trio boos over !  Je zou ze een lollie geven......
Aan het werk dame en heren : er ontwikkelt zich een monetaire en economische crisis in Europa.

Weer aan het werk

De laatste dagen is het een heerlijke 24 graden met een verkoelende wind van zee. Dus prima omstandigheden om weer wat aan de tuinen en op het land te gaan doen. Overal ligt weer tuingereedschap en is er volop activiteit. Mike doet de tuinen rond het huis. In de boomgaard wordt de grond rond de fruitbomen weer onkruidvrij gemaakt, elke dag één bancale (terras). Salva (van Salvador, de Verlosser) - de eigenaar van Viveros Rio Seco, onze vaste kwekerij - doet zijn naam eer aan. Hij komt vandaag langs en ruim een uur loop ik met hem door de tuin en boomgaard. Van hem krijgen we veel oplossingen voor probleem-bomen en dito-struiken. "Hier moet ijzer bij, daar kan de watertoevoer eraf, deze moet je verplanten", etc. We krijgen een goed advies en ook veel tips over het snoeiwerk komende wintermaanden. Er is ook nog een stuk van de berg, dat nog niet ontwikkeld is en waar alleen flink wat onkruid staat. Dat laatste hele steile stuk willen we - om o.m. erosie te voorkomen - ook gaan aanplanten. Salva zal een plan opstellen. Er komen weer wat bomen, palmitas, algarrobos bij. Afhankelijk van de offerte proberen we dat in dit najaar te gaan realiseren. Buurman Antonio hoort van onze plannen en schudt zijn hoofd lachend : "Juan, es mucho trabajo, sabes ?" (weet je wel, Jan, dat dat heel veel werk is ?)

Outdoor cinema

Deze foto van Roelof Fruithof komt gisteren via Twitter tot mij. Een fraaie opname van de zonsondergang aan de Amsterdamse Sloterplas. Genomen tijdens het West Beach Filmfestival. Dat is een jaarlijks gratis openlucht filmfestival aan de oevers van de Sloterplas (meer info en programma : klik hier). Als we komend weekend weer in Amsterdam zijn, kunnen we nog een paar films meepikken. Wel iets om als filmliefhebbers naar uit te kijken. Het is tenslotte pal naast de deur. We zullen wel moeten wennen aan een lange broek, trui en/of jack.

Van veraf bekeken

Er wordt ons weleens gevraagd hoe ver we eigenlijk van het natuurpark verwijderd zijn. Vaak zeg ik dan, dat het park bijna in onze achtertuin begint. Dat is goed te zien als je de weg volgt - de MA-9012 - van Nerja via Frigiliana en Torrox naar Cómpeta. Vanaf deze weg kun je ons huis niet alleen goed zien, maar ook het erachter gelegen bergmassief van natuurpark, de Sierra de Tejeda, Almijara y Alhama. Ons huis ligt linksonder in de foto die ik afgelopen week maakte. De wijngaard voor het huis ligt er maar zielig bij. Nog even en het huis is trouwens bijna onzichtbaar door de flink groeiende vegetatie, voornamelijk door ons geplante bomen. En dan te bedenken, dat het 10 jaar geleden nog een kale heuvel was.

Suikerfeest in Spanje

Eindelijk is voor de moslims de Ramadan afgelopen. Deze dagen wordt door hen in de hele wereld het Suikerfeest gevierd. Via de twitterberichten van mijn wijkagenten uit Amsterdam-Osdorp (Don en Linda) blijf ik op de hoogte van de wijze waarop dat in Nieuw-West gebeurt. Schijnt met 60% moslims in die wijk nog al een impact te hebben. Hier in Spanje wonen echter zo weinig moslims, dat je er nauwelijks iets van merkt. In ons dorp van nauwelijks 2.000 mensen is dat nog geen 2% volgens de gegevens van de gemeente. Door de Moorse invloeden uit het verleden hebben veel Andalusiërs wel een Arabische uitstraling.  Neem nou onze Eduardo (El Señor) van Bar La Alegría del Barrio, op bovenstaande foto. Maar moslim ? Nee, toch niet. Alleen tijdens het Festival Tres Culturas loopt hij en veel vecinos (dorpsgenoten) in de traditionele Arabische kleding. Voor hem en voor ons is het hele jaar Suikerfeest. Para mi un caña por favor. ¡ Salud !

Bloemen, bloemen, bloemen

De vele hibiscusstruiken rond het huis bloeien in dit klimaat hier vrijwel hele jaar door. Van deze hibiscus (oftewel Chinese roos) zijn zo'n tweehonderd soorten. Eén soort echter, met witte bloemen, komt pas vanaf augustus in volle bloei. Dit jaar geeft deze struik uitzonderlijk veel bloemen. Die flinke struik is de hibiscus walmeae. Speciaal voor Kim van wie we ooit deze hibiscus in een pot kado kregen - en andere bloemenfans - gistermiddag een foto van de struik gemaakt. Hij staat aan het voorterras en is zo'n drie meter hoog.

Hieronder ook een close-up van een van de bloemen. Een tegenlichtopname met de achter Peñones ondergaande zon. Van veel soorten hibiscus wordt thee gemaakt, schijnt te helpen tegen te hoge bloeddruk. Hebben we gelukkig geen last van. Wij laten ze daarom gewoon hangen, veel te mooi. OK, als haarversiering mogen ze van ons wel worden geplukt.

Avondlucht vol kleur

Tegen het einde van een hete middag komt er vanuit het zuidwesten wat bewolking opzetten. Binnen luttele minuten ontstaat er pal boven ons op grote hoogte een enorme cumulus nimbus. Eén uit het boekje die zich snel ontwikkelt. Mooi om te zien. Omdat de zon al laag staat, is langere tijd het bovenste gedeelte van de wolk geelrood gekleurd. Er vallen enkele minuten wat flinke druppels, maar de meesten verdampen voor ze de hete grond raken.

De bewolking drijft snel weer weg naar het noordoosten. De zon die net onder is kleurt die wolk alsof het lijkt of de hele berg naast El Cerro in brand staat. Een kwartier later zijn de kleuren weer weg. Weer eens een bewijs, dat Andalucía niet voor niets bekend staat om zijn mooie licht.