Ontdekking

Vanuit ons Amsterdamse appartement rijden we er vandaag via de A5 (langs Schiphol) en N201 (voorbij Aalsmeer) in een dik half uur naar toe. Het oer-Hollandse polderlandschap van Uithoorn en Mijdrecht. Op dijkweggetjes die meer lijken op fietspaden, is het slalom rijden tussen de loslopende koeien en schapen. Het is een ware ontdekkingstocht. We kennen dit gebied eigenlijk alleen vanuit de lucht. Tijdens het aanvliegen op Schiphol verbaas ik me telkens weer over de symmetrische opbouw van dit Hollandse weidelandschap. Er zit een patroon in al die sloten, kanalen, rivieren en meren.
We bezoeken op deze zonnige dag de gastvrije Sylvia en Wim die in Park de Kromme Mijdrecht wonen. Als we het landschap dan ook nog eens een paar uurtjes vanuit de sloep kunnen zien (met deskundig commentaar van kapitein Wim), weten we het. Hier komen we zeker spoedig nog eens terug. In het gebied waar onze Amstel begint, de Kromme Mijdrecht stroomt en de Pondskoekersluis. Voor verdere ontdekkingen.

Kennis

Naast mijn schoolboeken en de populaire jongensboeken, zat ik eind vijftig- en begin zestiger jaren ook vaak te lezen in boeken uit de serie "Universiteit voor zelfstudie", uitgegeven door de Haagse uitgeverij NV Maandblad Succes. Mijn vader had de complete serie via jarenlange maandelijkse betalingen kunnen opbouwen. Voor zijn kinderen. De bijna 30 delen tellende blauwe enceclopedie-achtige boeken sierden zijn boekenkast in de zitkamer. Hij had het mooie streven om na zijn pensioen door het lezen ervan ook zijn kennis vergroten. Helaas heeft hij door ziekte en een te vroege dood er niet veel in kunnen lezen.
Tijdens mijn arbeidzame leventje mijmerde ik weleens over mijn leven als pensionado. Ik zag mezelf hele dagdelen doorbrengen in de mooiste bibliotheken in de stad. Nieuwsgierig en ambitieus als ik ben, op zoek naar kennis. Wat is ervan terecht gekomen. Ja, af en toe bezoek ik nog weleens een fraaie bibliotheek in een museum of kerk, op reis. Of natuurlijk de mooiste bieb van NL (die van Amsterdam). Maar met internet heb ik alle bibliotheken ter wereld op mijn schoot. Wat een voorrecht. Zonder te hoeven reizen, de hulp van een bibliothecaris etc. Als ik me wil verdiepen in een bepaald onderwerp, zit ik zo uren te lezen. En dat komt de laatste tijd best vaak voor. Kennis is macht, kennis maakt gelukkig, kennis moet je delen. Het is allemaal waar, geloof me. 

Prijsbeleid

Als we in NL zijn, kunnen we helaas niet uit eigen tuin eten en moeten we voor al ons eten naar de winkel of markt. De airmiles en bonusaanbiedingen laten we meer en meer voor wat ze zijn. Voor onze boodschappen gaan we behalve naar de vele Turkse en Marokkaanse buurtwinkeltjes, steeds vaker naar de biologische supermarkt. Voor ons is dat de sympathieke Osdorpse vestiging van EkoPlaza. Daar weet je zeker, dat hun biologische producten vaker van regionale afkomst zijn en dus minder voedselkilometers hebben afgelegd. Gisteren had ik bij de kassa een lang gesprek met de filiaal-eigenaar. Het ging over de prijsverschillen tussen gewone en biologische voedingsmiddelen.

"Nu is het nog steeds zo, dat biologisch synoniem is voor duur(der). Toch raar, dat je als consument zoveel meer moet betalen voor voeding die biologisch verantwoord wordt geteeld. De voedselindustrie (zowel boeren als fabrikanten) die hun producten niet ecologisch verantwoord produceren, vervuilen het milieu (lucht, grond, oppervlaktewater etc.) Iedereen betaalt - in de vorm van sterk oplopende zuiveringsheffingen en andere belastingen - de kosten voor het schoonmaken. Eigenijk zou milieubelastende voeding veel duurder moeten zijn dan ecologische. Met een extra btw-heffing op die gewone producten zou dat in één keer opgelost kunnen worden. Als daarmee de grote prijsverschillen wegvallen, zal de groei van bewuste consumenten nog sterker worden. Doordat de vraag toeneemt, zullen meer boeren overschakelen". De bevlogenheid van deze winkelier spreekt me wel aan. Of Den Haag of Brussel snel handelt geloof ik niet. Wel, dat het aantal vestigingen van Ekoplaza in een rap tempo groeit. En alleen dat al is bemoedigend en kan voor verandering zorgen.

Blue sky

Gisteren kregen we hier in Amsterdam onverwacht een mooie wolkenloze dag, met temperaturen van 18 graden. Uitzonderlijk na al die regen en kou, maar wel normaal voor de tijd van het jaar. Dus weer eens met de fiets dwars door het westen van Amsterdam. Via de het terrein van de Westergasfabriek en natuurpark De Bretten. Op dit soort dagen ligt de Sloterplas er ook na zonsondergang als een plaatje bij.

Inwoning

Er is in Amsterdam nog steeds een flink tekort aan woningen. Als je je hier voor bijvoorbeeld een jaartje of een seizoen wilt vestigen, moet je lang zoeken. Met een beetje geluk en met een dosis inventiviteit kom je natuurlijk ook wel verder. 

Wat de vogels betreft schijnt het soms niet anders te zijn. Waarschijnlijk zijn alle nestkastjes in het aanpalende Sloterpark bezet, want wij hebben sinds kort inwoning van twee pimpelmeesjes. Op een onmogelijke plek - in het buizenframe van ons frans balkon -  hebben ze hun nest gebouwd. 

Er zitten zeker jongen in, want de mezen vliegen af en aan met insecten in de bek om te voederen. Vanochtend toch e.e.a. nog even vastgelegd. Tegen de tijd dat de jongen vliegles krijgen, zijn wij als hoofdbewoners ook alweer gevlogen. Naar warmere oorden.

You've got mail

We hebben sinds jaar en dag een NEE-NEE sticker op onze brievenbus. En dat helpt. Bovendien hebben we geen abonnementen op papieren kranten en tijdschriften, ontvangen alle facturen via internet, doen onze bankzaken electronisch, corresponderen met vrienden, familie en diverse organisaties uitsluitend via email en de sociale media. Zelfs de blauwe enveloppen komen hier niet binnen. Dus eenmaal in de week eens kijken in de brievenbus volstaat. Een lokale pizza-koerier, sushi-bar en shoarma-tent willen nog weleens een kleurrijk foldertje achterlaten, maar gelukkig blijft onze brievenbus vaak leeg. Vanochtend tref ik echter dit foldertje aan. Nota bene van een professor ! In de lift naar boven vraag ik me af door wie zo'n meneer wordt geraadpleegd. Op straat zie ik hier in Osdorp veel Hassans op straat. Zou deze professor er soms tussen lopen ? Achterdochtig als ik ben, vraag ik me af of er soms een verknipte programmamaker achter zit. Op zoek is naar het zoveelste nieuwe format voor het opvullen van de zendtijd van een van de vele commerciële TV-zenders in NL.    

Ambities

Ja, het regent en het is koud in Amsterdam. Vandaag zelfs een enkele hagelbui en temperaturen van 9 graden. Het lijkt wel herfst. Tussen de buien door lukt het wel om onze dagelijkse wandeling te doen. Mike zwerft met haar schilderclubje deze middag door het vernieuwd Van Gogh Museum.
Vanaf eergisteren klinkt er hier in Casa Allende enkele uren per dag Deens door ons appartement. Nog voordat de nieuwste serie van BORGEN in NL verkrijgbaar is, heb ik hem al via internet gedownload. Vandaag bekijken we de laatste afleveringen, met een ambitieuze Birgitte Nyborg die weer helemaal terug is in de Deense politiek. Leuk om al die uit de eerste twee series inmiddels vertrouwde gezichten weer terug te zien. Voor wat de gluiperige coalitiepolitiek betreft, komt ook deze serie m.i. aardig overeen met de werkelijkheid. Denemarken lijkt erg op NL. Ook de verhaallijn over de Deense media (m.n. de ambities en vetes tussen de hijgerige en integere journalisten) is interessant om te volgen. BORGEN-3 is weer een serie die wij niet 1x per week willen volgen op TV, maar net zoals een goed boek, zo snel mogelijk achter elkaar zien.

De Russen komen !

Al bijna 4 jaar alweer houd ik met enige regelmaat dit blog bij over ons leventje in NL en in Spanje. Gezien de reacties die ik ik krijg weet ik, dat veel familie, vrienden en ook vreemde bezoekers mijn berichtjes wel op prijs stellen. Via mijn Statistieken-overzicht zie ik af en toe hoeveel pageviews er zijn.  Opvallend dat er soms dagen zijn met maar 50 kijkers, maar ook dagen van meer dan 200 kijkers ! Tsja, en daar doe je het dan voor. Zojuist zag ik, dat de afgelopen maand het aantal unieke views uit Rusland (341) ineens enorm hoog is....! Ik weet niet wat ik daarvan moet denken. Misschien dat veel Russen zich momenteel oriënteren over de aankoop van onroerend goed in Spanje ? Als oud luchtmachtofficier uit de dagen van de Koude Oorlog zouden er in ieder geval destijds wat alarmbellen zijn afgegaan. Nu is het gewoon : de Russen komen ! En voor de Spaanse economie is dat misschien een opsteker.

Slechtweerprogramma

We hadden voor dit Pinkster- en oppasweekend heel wat plannen bedacht. Gelukkig ook een slechtweer-programma. Kleinzoon Niel deerde de regen vanmorgen niet, toen hij hoorde dat we weleens zouden kunnen gaan bowlen. Met neef Robbe en opa Jan een hele baan voor jezelf. Bij Claus Partycentrum in Hoofddorp maakt het niet uit hoe je de bal gooit. Met een sierlijke swing of onderhands, als je maar plezier hebt. En dat hadden we vanmiddag, met zijn drietjes.

Morgen zitten de mannen weer in de schoolbanken en zullen zeker kunnen gaan pochen over de behaalde scores.
Well done, kids !

Natura Artis Magistra

Gistermiddag heb ik dochter Anouk en schoonzoon Pieter op Schiphol afgezet. Zij brengen de Pinksterdagen dit jaar in Parijs door. Wij hebben onze intrek genomen in hun huis en gaan er met de kleinkids een aantal leuke dagen van maken. Vanochtend stappen vier blije gezichten in elk geval tramlijn 14 in, op weg naar de oudste dierentuin van NL. Natura Artis Magistra bestaat dit jaar 175 jaar en dat merk je wel overal in het park.

Lepelaars om de hoek

Hoog in een groep dennenbomen van het Sloterpark naast ons appartement nestelen weer een twintigtal (of meer ?) reigers. Zoals elk jaar. We raken er bijna aan gewend. Toch spotten we vandaag tijdens onze wandeling een soort spierwitte reiger met aparte snavel. Het blijken lepelaars te zijn die tussen de krijsende reigers een nest hebben gebouwd. De natuur is hier midden in de stad om de hoek. 

104

Ook vanuit Orléans proberen we vandaag weer de péages (tolwegen) te mijden en nemen we de landelijke routes. Zon en buien wisselen elkaar af, het is met 13 graden behoorlijk fris. Het landschap vertoont veel kleuren groen en het overdadige geel van de koolzaadvelden. De rit dwars door Frankrijk doet ons sterk aan de zeventiger jaren denken, waarin we toen als echte francofielen in onze CV vaak dwars door dit land reden. De eet- en koffiestops bij Les Routiers, dwars door hele kleine dorpjes, langs de vele militaire begraafplaatsen etc. 

Nog nooit zijn we de afgelopen jaren Parijs (via bijv. de A-86) gepasseerd zonder oponthoud. Daarom nemen we nu eens de N-104 die tegenwoordig bijna als een echte rondweg een eind buiten de Franse hoofdstad ligt. Op internet zie ik pas, dat deze weg zelfs een naam heeft, de Francilienne. Helaas staat dat nergens op de bewegwijzigingsborden aangegeven. Het blijft dus oppassen geblazen. Maar, we zijn nog nooit zo snel langs Parijs gereden. Als we tegen zevenen weer in Amsterdam aankomen, schijnt de zon weer. 

Verschillen

Het is vandaag een hele uitdaging om richting Parijs te rijden en de tolwegen te mijden. Vanuit Bordeaux rijden we via o.m. de N-10 richting Poitiers en Tours. Af en toe nemen we zelfs wat D-wegen. Heel landelijk, maar het schiet niet op. Het is heel druk oip de weg. Vandaag (op zondag) gaan de meeste Fransen na enkele dagen vrij naar huis. Ze hebben vanaf Hemelvaart al vrij gehad. De Spanjaarden vierden afgelopen donderdag geen Hemelvaart, maar vandaag. Dus geen extra vrije dagen. De Spanjaarden hebben de naam, maar volgens mij zijn de Fransen Europees kampioen vrije-dagen ! Op het platteland hier valt ons de armoede op. Slecht onderhouden huizen, gesloten restaurants en hotels. De crisis lijkt hier erger dan in Spanje. Op internet lees ik, dat het aantal aangelegde nieuwe wegen in Frankrijk afgelopen jaar op een absoluut dieptepunt is aangekomen. Wat een verschil met Spanje waar nog steeds nieuwe snelwegen en spoorlijnen (voor de AVE,  hogesnelheids-treinen) worden aangelegd.
Natuurlijk blijven grote steden in Frankrijk zoals Orléans hun grandeur houden. In het begin van de avond rijden we hier langs de Loire en in Saint-Jean-De-Braye (even buiten Orléans) stoppen we voor een overnachting in een simpele maar schone F1-motel. Na een prima visschotel bij de Italiaanse buurman en een avondwandeling gaan we met onze pincode het motel maar eens in. 

Door de Pyreneeën

Vanuit Toledo rijden we vandaag rechtstreeks naar Madrid en dan via de M50 naar Zaragoza. Heel afwisselend landschap met veel fruitbomen. Van daaruit naar Huesca en dan via Jaca naar de N-330 de Pyreneeën. 

Het Parc Nacional de Pyrenées is prachtig om doorheen te rijden. De wegen aan de Spaanse kant zijn prima, men is er nog hard bezig een vierbaans snelweg aan te leggen. 

Zodra we via een kilometerslange tunnel Frankrijk binnenkomen is de natuur even mooi, maar de wegen erbarmelijk. Tweebaans, slingerend en "vooroorlogs", nergens een begin van de aanleg van enige verbetering. Pas vanaf Pau zijn de wegen weer goed. Zelfs de tolvrije routes. Alleen geen tot weinig hotels of B&B's. Vrijwel alle dorpshotelletjes zijn complet.
In een motel in Lormont bij Bordeaux overnachten we.

La Católica (2)

Als eerste krijgen we vanochtend een exclusieve rondleiding door het Hospital de Tavera met het Museo del Duque de Lerma. De patio voor de kerk met de honderd arcaden is fraai evenals het museum met de 16e en 17e eeuwse stijlkamers. Overal hangen schilderijen van El Greco en zijn tijdgenoten. Via een aantal roltrappen (!) bereiken we de oude binnenstad waar je direct weer het gevoel hebt binnen de kasteelmuren te zijn. Het is moeilijk een keuze te maken uit welke gebouwen te bekijken. 

In ieder geval beginnen we in de Judería (Joodse wijk) en lopen we een synagoge binnen. De Sinagoga Santa Maria La Blanca is destijds gebouwd door de Moren (Arabieren), getuige bijvoorbeeld de hoefijzer-bogen. Kom daar tegenwoordig nog maar eens om. Een non vertelt me en-passant, dat het nu als katholieke kerk wordt gebruikt ! In de Sinagoga el Tránsito is een mooie tentoonstelling over alles wat met het oudste geloof ter wereld te maken heeft. 

Hier vallen de extra beveiligingsmaatregelen op, 
het lijkt wel een vliegveld. Gelukkig kunnen we de schoenen aanhouden. Het voormalige woonhuis van één van Spanjes grootste schilders - El Greco - is nu een imposant museum. 

Het is pas begin mei en met tegen de 30 graden al behoorlijk warm. In alle straten hangen zeilen die de zon tegenhouden.   

Natuurlijk ook een plaatje van de Catedral Primada, genomen vanaf de Ayuntamiento (gemeentehuis).
Zeker de moeite waard is het ritje met bus nr 71 naar een heuvel buiten het centrum. Hier staat de Parador van waaruit je een prachtig panoramisch overzicht van de hele stad hebt. Inclusief de vele bochten van de Taag. 

La Católica (1)

Via Málaga en Córdoba rijden we op de N-420 richting noorden, de geur van de bloeiende olijfbomen ruiken we tot in de auto. Vanaf Montoro is het een redelijk nieuwe en mooie weg dwars door twee nationale parken. Niet alleen veel naaldbossen, maar ook uitgestrekte heuvels met steeneiken. En natuurlijk de bruine varkens en runderen. Tijdens een stop in Puertollano - we zijn in La Mancha - zien we de oude glorie van de steenkool- en ijzerertsmijnen. Voorbij Ciudad Real zijn we echt in het land van El Cid. De grote kastelen op de bergtoppen, het land van de kruisvaarders in de Reconquista. Als we eind van de middag in Toledo inchecken bij Hotel Eurostars is dit vanuit de kamer ons uitzicht.

Eenmaal lopend in de oude binnenstad lijkt het of de tijd heeft stilgestaan. Je waant je tussen de kathedralen, kloosters, moskeeën en synagogen in de Middeleeuwen. Het is één groot openluchtmuseum. Toledo is eeuwenlang het geweten van het katholieke Spanje geweest, vandaar de bijnaam van de stad La Católica. 

Op weg

Zowel gisteren als vandaag beleven we hier zomerse temperaturen van tegen de 30 graden. De temperatuur van het zwembadwater is maar liefst 24 graden. Nu vrijwel al het werk op het land is gedaan, eigenlijk prima om het er hier een paar dagen van te nemen. Maar we hebben afspraken in NL, dus gaat het morgen noordwaarts.

Dit keer weer eens met de auto. De X-Trail staat er na een uitgebreide servicebeurt weer prima bij. Het wordt geen twee dagen jakkeren via de autopistas, maar we gaan "binnendoor". We  maken er een kleine vakantie van. Morgen gaat het richting Toledo waar we twee dagen bivakkeren in Hotel Eurostar. Daarna dwars door Castillio-Léon en Pais Vasco. 

Vrijheid

Gisteravond heel traditioneel via TV de Nationale Herdenking gevolgd. Twee minuten stilte en een indrukwekkende toespraak van vml. bevelhebber Peter van Uhm. Net zoals de Koning benadrukt van Uhm het "wij-gevoel". En : "vrijheid moet je elke dag bevechten". Mooi.
Vandaag wordt in NL het bevrijdingsfeest gevierd. Het zou wel leuk zijn als in navolging van Engeland, Canada etc, ook NL massaal tijdens deze dagen van herdenken de poppy (klaproos) gaat dragen. Langs de landweggetjes hier staan ze momenteel als onkruid volop in bloei.

¡ Listo !

¡ Listo ! (Klaar), de hele wijngaard ligt er na heel wat daagjes werk weer prima bij. Onkruid weggeschoffeld en de grond omgehaffeld. Niks geen machines of chemicaliën. Alles met de hand, dit is biologische wijnbouw. De wijntrosjes worden steeds groter....
Er is genoeg regen gevallen, laat nu de zon de komende maanden maar zijn werk doen.

Feestdagen

Voor ons was natuurlijk Koninginnedag 30 april een feestdag, waarop we onszelf vrij-af hebben gegeven. Als alle Spanjaarden de Dag van de Arbeid vieren op 1 mei, werken wij rustig de hele dag op het land. De derde feestdag in één week (!) is vandaag, 3 mei. De Día del Cruz. In het dorp staan een twintigtal met bloemen versierde kruizen opgesteld waar een gratis hapje en een drankje wordt geserveerd. Ik maakte er al eerder melding van op mijn blog (hier en hier). We laten de festiviteiten voor wat ze zijn en werken een paar uurtjes op het land. De wijngaard is zo goed als helemaal klaar. Het is tegen de 20 graden en halfbewolkt. Prima weer om wat te werken. En dat wijntje. Dat pakken we vanavond wel. Biologische wijn van eigen land (oogst 2012) direct uit het vat.