Oranje rook

Wat een feest daar in Amsterdam. Uiteraard volgen we vanuit hier live de abdicatie. De vlag gaat in top. Het Wilhelmus tijdens de balconscene zorgt wel voor kippenvel. Er is oranje rook op de Dam. Leve de nieuwe Koning !

Ochtendwandeling

Vandaag houden we na dagenlange noeste arbeid op het land maar eens een rustdag. Omdat AEMET (het Spaanse KNMI) na het middaguur wat neerslag voorspelt, maken we onze dagelijkse wandeling in de ochtend. Vanuit huis lopen we zo de campo in. Het is zonnig met hier en daar een wit wolkje. Maar na een half uurtje lopen komen er over de bergen zwarte wolken aan, de eerste druppels vallen en we maken rechtsomkeert. De temperatuur zakt snel naar nauwelijks 12 graden. Nou begrijpen we, dat de cota nieve (sneeuwgrens) vandaag op 1000 meter zou komen te liggen ! Daar gaat de temperatuur van mijn zwembadwater. Vanaf woensdag wordt een weersverbetering (zon en 20 graden plus) voorspeld. Dat wordt vanmiddag heerlijk de weekendkranten lezen. 

Ochtendgeluiden

Wat is mooier dan 's ochtends gewekt te worden door het gekwetter van de vele vogels rond het huis ? Tussen alle inmiddels bekende geluiden (van merels, diverse vinken, putters etc) horen we sinds enkele dagen ook weer de wielewaal. Maar als tijdens het ontbijt het typische geluid van de hop ineens heel dichtbij klinkt, pak ik toch even de camera. Deze vogel die zich doorgaans laag op de grond bevindt, zie ik hoog in de eucalyptus tegenover onze slaapkamer zitten. Door de klik van spiegelreflex van de Nikon schrikt deze mooi getekende vogel en vliegt weg, met een duikvlucht de berg af.

Even geen boeken

Vanochtend herinneren berichtjes op Twitter me eraan, dat het vandaag Wereld Boekendag is. Ook ons dorp besteedt er met een kleine tentoonstelling in de bibliotheek aandacht aan. We hebben helaas nauwelijks tijd om weer eens een goed boek te lezen. Het enige wat wordt gelezen zijn de kranten, Twitter-berichten, wat blogs etc op de iPads. Het is namelijk voorjaar en dan moet er hier in de campo hard worden gewerkt. Mike maakt lange dagen op het land rond het huis. De rest van de week ben ik nog wel bezig in de wijngaard. De grond los haffelen (omspitten), zodat de "aarde kan ademen". Het seizoen bepaalt onze agenda. We voelen ons deze weken zeker geen free-wheelende pensionados. Die boeken komen nog wel, straks als het te heet is om te werken. 

D.E.P.

Terwijl ik gistermiddag de cherrytomaatjes aan het planten ben, vraagt buurman Antonio om aandacht. Van hem hoor ik, dat die ochtend onze andere buurman Francisco López op 74-jarige leeftijd is overleden, hartaanval. We kennen hem hier in de campo allemaal als "el soltero" (de vrijgezel). Ik beschreef hem twee jaar geleden hier al eens (klik hier voor het hele verhaal). "En, oh ja, el funeral (begrafenis) is morgen om vijf uur". 
Met gemengde gevoelens kijken we vanaf ons terras beneden waar we zijn olijfboomgaard zien. Ligt er mooi en schoon bij.
Na onze zondagse vislunch aan het strand bij Mauri rijden we terug. Naar het dorp waar we even na vijven aankomen bij de overvolle kerk. Als teken van respect voor deze altijd vriendelijke Paco besluiten we met bijna het halve dorp mee, achter de kist aan te lopen. De begraafplaats is een paar honderd meter verderop. Opvallend is, dat vrijwel alle volgers eenmaal bij het kerkhof aangekomen, zich verspreiden en hun eigen familiegraf opzoeken... Voordat we er erg in hebben is de smalle kist met El Soltero erin door een gemeenteambtenaar in een van de vele galerijen op drie-hoog netjes ingemetseld. Compleet met marmeren D.E.P.tableau (descanse en paz, rust in vrede). De honderden belangstellenden, waaronder wij, verlaten één voor één het kerkhof door een soort poorthuisje. Daar staan enkele familieleden achter een tafel opgesteld. Geen handjes schudden en koffie met cake. Maar met een hoofdknik betuigen we onze deelneming. Teruglopend maar huis vragen we ons af hoe het nu verder moet met dat prachtige stuk land, waar onze buurman 365 dagen per jaar aan het werk was.

Inspiratie

Trouwe volgers van mijn blog zullen het wel gemerkt hebben. Al enige tijd plaats ik niet elke dag een berichtje. Er gaan soms enkele dagen overheen voordat ik weer eens iets publiceer wat me bezighoudt etc. Het is niet dat ik geen inspiratie heb. Wat dacht je wat deze bloemen op de patio met me doen ? Nee, in deze weken is mijn dag te vol om me ook nog eens aan mijn dagelijkse blog te wijden. Te veel werk op het land. Sorry lieve volgers. Wist je, dat je je ook kunt abonneren op mijn blog. Je krijgt dan automatisch een emailtje als er een nieuw bericht verschijnt. In de rechter kolom staat een aanmeld-venster.

Geopend

Dit weekend zagen we ineens, dat de temperatuur van het zwemwater in korte tijd gestegen is tot boven de 22 graden. Dus hebben we zonder veel tamtam het zwemseizoen in Casa Domingo maar gelijk voor geopend verklaard. 
In ons huidige drukke dagprogramma met veel werk op het land en in de tuinen wordt een uurtje zwemmen vanaf nu weer een vast agendapunt. 

Wijn op komst

Toen we vorige week hier weer aankwamen zaten er hier en daar een of twee groene blaadjes aan de wijnranken. Vandaag - na een week met temperaturen van rond de 20 graden en meer en veel zon - ziet ons wijnveld er zo uit. Je hoort het bij wijze van spreken groeien. Zelfs de trosjes zijn aan sommige ranken al zichtbaar. Het is nu zaak om de grond wat om te haffelen. Er moet wat lucht in de aarde komen, zoals de Spanjaarden zeggen. Het onkruid laten we gewoon op de wijngaard liggen. De krachtige zon verpulvert het wel in enkele weken tijd. Ja mensen er is weer wijn op komst. Komt straks goed uit, want het wijnvat begint aardig leeg te raken.

Gekwetter

In Amsterdam zijn we gewend geraakt aan het gekwetter en gekrijs van het almaar groeiende aantal halsbandparkieten. Maar ook hier vliegen er aan de kust veel wild parakeets rond. Een ander soort dan die Amsterdamse parkieten, maar ze maken hetzelfde geluid. Op de website van Nerja Today staan vandaag wat foto's van deze papegaaien bij de rio Chillar. Ze doen zich tegoed aan de nisperos (mispels) die momenteel rijp zijn. Ook mijn nispero-bomen zitten weer helemaal vol. Zodra we hier in de campo ook dat typische papegaaien-geluid gaan horen, zal ik genoodzaakt zijn een net over die bomen te spannen.

Het weer is prima, volop zon en rond de 20 graden. We werken nu hele dagen in de tuinen en op het land. Het met de han omhaffelen van de wijngaard. Onkruid verwijderen in de boomgaard, wat snoeiwerk, afval verbranden, groeten- en kruidentuin in orde brengen etc. Er ligt nog voor weken werk te wachten.....

Cipressen

Net zoals zoveel andere buitenlanders die hier in Spanje hun tuinen inrichten, hebben wij destijds ook een flink aantal cipressen geplant. Het is de Italiaanse (!) cipres, de cupresses sempervirenes. Gewoon omdat het mooie bomen zijn, zeker als ze al na een paar jaar al meer dan 10 meter hoog zijn. Spanjaarden zetten cipressen echter nooit op hun land. Hier en daar staan ze wel in stadsparken en rond historische gebouwen. Maar de meeste cipressen tref je hier vooral aan op begraafplaatsen... 
Vorige week heeft tuinman Johan de cipressen langs de oprit gekort. Het is nu net een Hollandse coniferenhaag geworden ! De andere cipressen laten we gewoon doorgroeien.

Papieren tijdperk

Vanavond vliegen we - uitgeleide gedaan door Kim, Marcel en de kleinkids - weer met Vueling naar Málaga. We merken weer, dat je op Schiphol nog steeds niet met je QR-code op je iPhone kunt inchecken. Bij de security-ingang vragen ze immers nog steeds naar je papieren instapkaart. Bij het boarden is het gelukkig wel simpel. Mobieltje tegen de scanner houden en doorlopen. Toch vreemd, dat Schiphol wat dat betreft nog een beetje achterloopt. In Málaga hebben we helemaal geen papieren boarding-pass nodig, alles gebeurt daar met de QR-code op je mobiel.
In al die jaren dat we nu op en neer vliegen was deze vlucht wel de turbulentie-kampioen. De Airbus leek ruim 25 minuten meer op een cocktailshaker dan op een comfortabel vliegtuig. Zal wel iets te maken hebben met de overgang naar andere weertypen en drukgebieden. Het is rond middernacht als we weer helemaal geïnstalleerd zijn in Casa Domingo.

Optimistisch

In deze tijden van crisis (banken, euro, klimaat, politiek, voedsel, farmacie, gezondheidszorg etc.) is het heerlijk om via internet en andere media veel vormen van positivisme te ontdekken. En dat is er gelukkig nog genoeg. Eén van de mensen die ervan overtuigd is dat we de komende decennia alle grote problemen in de wereld kunnen oplossen, is Peter Diamandis. Onthou die naam 

In de uitzending "Overvloed" van mijn favoriete VPRO-programma Tegenlicht zien we hem optreden in zijn Singularity University in Slilicon Valley.

Technologische ontwikkelingen zullen hardnekkige problemen gaan oplossen. Het is te hopen, dat de neo-conservatieven in de financiële en politieke wereld hier geen spelbreker in zullen worden... Wantrouw Shell, Exxon, etc. Er worden technieken ontwikkeld die zonne-energie wel heel goedkoop gaan maken. Zo wordt er nu al met zeewater voedsel in de woestijn geproduceerd ! Energie zou over 20 jaar zelfs helemaal gratis kunnen zijn ! Etcetera, etcetera. Word ook een optimist en bekijk die Tegenlicht-uitzending.

Grazers

Vandaag lopen we een paar uur door de Kennemer Duinen, een heus Nationaal Park. Opmerkelijk, dat we hier nog nooit zijn geweest. Ligt maar zo'n 25 autominuten van ons vandaan. De zon schijnt uitbundig, zou de lente in NL toch beginnen ? Landgoed Duin- en Kruidberg in het noordelijke deel van het park is een bijzonder afwisselend landschap met af en toe flinke hoogteverschillen. We zien heel wat grote grazers, zoals deze Schotse hooglanders en een groepje Koniks (wilde Poolse paarden). De Wisents - de Europese bizons, die hier enkele jaren geleden zijn uitgezet - komen we (gelukkig) niet tegen. Wat ook opvalt in dit park zijn de vele info-borden met de QR-codes. Even je iPhone erop en je weet ineens een stuk meer over de plek waar je staat. Onder meer, dat die bizons gevaarlijker zijn dan de grazende hooglanders !

Gevonden

Vanochtend kwamen dochter Anouk en haar gezin hier op de fiets aan om van het paasontbijt te genieten. De pancakes van Mike waren duidelijk favoriet. Kleinzoon Niel en kleindochter Ann zijn er gelukkig in geslaagd alle verstopte paaseieren te vinden. Ik was alweer vergeten waar ik ze in ons appartement had verstopt....