Sokken

"Dit boek is het beste boek dat ik het afgelopen jaar heb gelezen en toen ik het uit had was ik vier weken van mijn sokken". Als schrijfster (en lottowinnares !) Marjan Berk zo'n uitspraak doet over een boek, dan word ook ik wel erg nieuwsgierig. Het is alweer een tijdje geleden, dat ik haar lyrische recensie las over HhhH, het schrijversdebuut van Laurent Binet. Deze roman stond daarom alweer een tijdje op mijn leeslijst. Afgelopen week dan eindelijk het boek gedownload en gelezen. Het boek - voluit "Himmlers hersensen heten Heydrich" - gaat over de moordaanslag op Reinhard Heydrich, een van de meest wrede nazi's, in Praag tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zelden heb ik zo'n gedetailleerde en goed gedocumenteerde reconstructie van een historisch voorval gelezen. Opvallend is hoe deze jonge Franse auteur beschrijft hoe het boek tot stand komt. Het is inderdaad een boek dat een paar dagen blijft hangen en dat me zeker twee dagen van mijn werk afhoudt. Er moet nog wat haardhout worden gezaagd en er is een lijstje met klusjes op het land. Morgen maar weer eens mijn werksokken opzoeken.   

Niks bui

Het is afgelopen nacht hier - ondanks de dreigende bewolking en wat licht gedonder - droog gebleven. Vanochtend lezen we, dat een paar kilometer verderop, in Almuñecar, enorme stortbuien zijn geweest. Veel wateroverlast daar, huizen ondergelopen etc. Ook in het achterland, in de sierra van het natuurpark achter ons, heeft het geregend.  
Voor het land mag er ook hier best  een regenbui vallen. Daarmee daalt het hoge risico op bos- en campo-branden.
Vanochtend was er weer een felle opkomende zon. Van ons mag het toch een hele zonnige dag worden. De rozijnen moeten nog een dag of wat drogen... 

Wolken

Nadat we gisteravond laat hier met de Hobdell's hebben zitten natafelen met nostalgische jaren 60 muziek uit de speakers, horen we de donderslagen. En inderdaad, de afgelopen nacht heeft het even flink geregend. De eerste regen sinds mei. Het is met zo'n 24 graden lekker opgefrist. De hele dag is het afwisselend bewolkt en zonnig. Als we rond zeven uur in de avond op het verste punt van onze wandeling (onder Caracoles) zijn, zien we rookwolken. Brand in de campo. We horen zelfs daar het knallende geluid van het brandende caña (riet) en ontploffende olijfbomen. De brand woedt in de Baranco del Era (de vallei tussen de Loma de la Cruz en de heuvelrug met huizen zoals Casa de Conchi (Eric !). Omdat het al gaat schemeren, er een flinke wind is en onweer dreigt, komen er geen blushelikopters. De brandweer van Nerja komt blussen en de locale politie en Guardia Civil zijn volop aanwezig. Als we thuis komen zijn we een uur bezig met het aanvegen van de terrassen en schoonmaken van het zwembad. De sintels van de brand zijn door de wind honderden meters verder neergekomen. 

Als de zon achter de bergen is verdwenen, worden de wolken nog fraai aangelicht. Hopelijk valt er de komende nacht weer regen.      

Dreigend

Het is rond 10. 00 uur zonnig en 26 graden, maar het voelt als 32 graden. Er is een voor deze plek ongewoon hoge luchtvochtigheid. Vóór ons, naar de kust toe is het strak blauw, maar in het achterland stapelen de wolken zich op. Ook zonder weerbericht op internet kan ik met deze dreigende wolken wel voorspellen, dat we het vandaag niet droog houden. Een frisse bui zou goed zijn voor het land.

Op internet circuleren steeds meer berichten, dat het er voor de RABO-bank ook dreigend uit ziet. Zo onvoorspelbaar is dat natuurlijk niet. De grootste hypotheekverstrekker van NL kampt met het feit, dat de dekking onder heel veel van die hypotheken aan het wegvallen is. Er staan namelijk steeds meer huizen onder water. Het zal niet lang meer duren, voordat de overheid ook deze bank moet gaan redden. Nationalisatie is door de gecompliceerde structuur van de RABO een stuk ingewikkelder dan bij ABNAMRO, SNS etc. 
En wat lekt er een uurtje geleden uit ? Jawel, de regering gaat op Prinsjesdag het Nationaal Hypotheek Instituut aankondigen. In deze nieuwe nationale hypotheekbank gaan banken hun (lees : slechte) hypotheken van tientallen miljarden euro's onderbrengen. Pensioenfondsen gaan dat betalen. De overheid (lees : wij als belastingbetaler) staat naar die pensioenfondsen garant. Banken (lees: RABO) krijgen hierdoor meer lucht (lees: vallen niet om). Lucht ! Om wat te doen ? Gewoon doorgaan met wat ze al jaren doen. Risico's nemen en riante salarissen betalen. Ik ga nu even een glas water drinken.... 

Afleiding

We dachten dit jaar wat minder druiven te laten drogen tot rozijnen. Nu na ruim een week de meesten wel redelijk zijn, gaan we ze na de lunch even sorteren. De rozijnen van de tros, per stuk steeltje eraf en in een paar dozen. Het blijken er toch weer veel meer te zijn dan gedacht. We zijn tegen half negen vanavond klaar. Hier rechts een plaatje van zo'n droogbedje waar ik het eerder over had. Tijdens dit toch wel geestdodende werk, luisteren we als afleiding via de iPad naar de Nederlandse zender Radio1. De hele namiddag volop informatie, interviews en discussie over Syrië. En de nu toch wel op handen zijnde militaire acties van de USA en zijn bondgenoten. Op Facebook plaatste ik vanochtend al onderstaand schema over de verhoudingen in het Midden-Oosten. Duivelse dilemma's voor Obama c.s. Maar uit dit schema leren we weer één ding. Niks geen democratie herstellen of represailles voor de gifgas-aanvallen. De lijntjes laten haarscherp de handelsbetrekkingen zien. Of het nou om gas en/of wapens gaat. Als al mijn rozijnen in de dozen liggen ben ik weer een stuk wijzer. En bevreesd, dat één Amerikaanse cruise-missile op Syrië een totale oorlog in het hele Midden-Oosten tot gevolg heeft. 

Festival Tres Culturas dag 4

De hele zondag gisteren is het zwaar bewolkt. Geen zon. Wel heet want de luchtvochtigheid is groot. Dit keer geen traditionele zondagse vislunch, maar Chinees. Toch even op de weersite kijken : in de avond/nacht 70% kans op regen ! Mike zorgt, dat alle kussens etc die sinds begin juni dag en nacht buiten liggen nu op overdekte plekken komen. Ik haal de druiven/rozijnen van het wijnveld en leg ze op de vloer van de overdekte buitenkeuken. Ze moeten nog een dag of twee drogen, dan is het sorteren geblazen. Als ze nu nat zouden worden, wellen de rozijnen weer op tot druiven ! Op de hier in de campo aangelegde (gemetselde) bedjes is een voorziening, dat je er een zeil over kan spannen. De komende maanden moet ik maar eens één of twee van die bedjes gaan bouwen. Enige tijd geleden passeerden we in Almáchar een finca met wel heel veel van die bedjes, zie onderste foto.
Als we tegen achten regenklaar zijn, besluiten we maar niet naar de laatste concerten te gaan. Misschien een beetje festivalmoe ? In elk geval zoeken we ons bedje (!) wat eerder op dan de afgelopen dagen. Rond middernacht gaat het inderdaad regenen, een bui en daarna miezeren. Via Twitter lezen we dan, dat het afsluitende concert (in de open lucht uiteraard) op het grote Plaza i.v.m. de regen voortijdig stopt. De maandagochtend begint zonnig, dus sleep ik de druiven/rozijnen weer op de patio in de zon....

Festival Tres Culturas dag 3

De meeste vecinos (kan betekenen dorpsgenoten of buren !) hier lopen in middeleeuwse en/of moorse kledij. Alleen deze groep vrouwen - die voor het eerste concert tegenkomen - komen van een heel ander feestje. Een festival is geen fiësta, amgas. Ze vallen een beetje uit de toon. 

Op de patio van het Casa del Apero is een optreden van de groep VAIBÉN. We weten niet wat we ervan moeten verwachten. Ze spelen zowel op middel-
eeuwse instrumenten als op eigentijdse. En dan nog eens allerlei genres. Van keltisch, jazz, fandango tot flamenco. 
Het wordt - mede door saxofonist Javier Paxariño - een leuk concert.
Na afloop lopen we nog even door het museum waar een expositie van oude instrumenten wordt gehouden.
Hieronder nog wat sfeerplaatjes van gisteravond.
De Afrikaanse Fatouma Diawara zingt en danst ruim een uur vrijwel aan één stuk. Het concert is een ode aan de culturen van alle Afrikaanse landen. Van Mali tot en met Zuid-Afrika. 
Het wordt een vroegertje, we zoeken om 01.30 uur ons bed op.

Festival Tres Culturas dag 2

Gisteren duiken we voor de tweede dag weer in het Festival gebeuren. Het logo wordt met een krachtige beamer geprojecteerd op de gevel van de eeuwenoude fabrica de caña El Ingenio (de enige nog werkende suikerriet-fabriek van Europa). De steenrijke familie Torres uit Málaga heeft blijkbaar ook toestemming gegeven, dat het vaandel van de gemeente er opgehangen mag worden.

Er is dit jaar ook weer een uitgebreide Ruta de la tapa. Bij elke bar - en dat zijn er in ons dorp tegenwoordig heel veel - krijg je voor € 2,00 een drankje en een heerlijke tapa. Een aantal restaurants hebben jornadas gastronómicas en serveren aan het festival verbonden menu's.  Op de middeleeuwse mercado (markt) is er genoeg gelegenheid om tussendoor wat te eten.

Binnen de intimiteit van de patio van het Casa del Apero zien en genieten we met zo'n kleine 200 liefhebbers van een concert van Mara Aranda. Verhalen en zang. En natuurlijk de prachtige Andalusische en Moorse muziek met instrumenten uit de Middeleeuwen.

De grote publiekstrekker gisteravond was Javier Ruibal. We kenden hem voornamelijk van de autoradio (via Canal Dial) ! Blijkt hij niet alleen een vrolijke troubadour die liefdesliedjes zingt en door hem op muziek gezette gedichten van de grootste Spaanse auteurs. Hij kan samen met zijn gelegenheidsband ook echt rocken en mooi uithalen in Sevillaanse flamenco's. Het internationale publiek gaat uit zijn dak. Zijn concert duurt door de vele toegiften bijna twee uur. We rijden, voldaan en vermoeid, pas om half drie in de nacht weer door de toegangspoort van Casa Domingo. 

Op Facebook heb ik ook de link naar een compilatie-video van de tweede festivaldag gedeeld. Door de organisatie op YouTube gezet. 

Festival Tres Culturas dag 1

Gisteravond proberen we rond een uur of zeven met de auto een parkeerplaats te vinden. Zelfs op deze eerste dag van het Festival Tres Culturas hier in ons dorp staan auto's geparkeerd tot enkele kilometers buiten het dorp. Zeg maar op de rondweg Frigiliana-Torrox-Competa, aan de rand van het natuurpark. Dat zou een kilometerslange wandeling betekenen naar het dorpscentrum. We hebben geluk. Van een uiterst aimabel Deens stel dat in het laatste huis van het dorp woont, mogen we op hun land parkeren. Na een kennismaking en de belofte een flesje van onze huiswijn voor hen mee te nemen, mogen we zelfs alle dagen hier komen parkeren.

Het eerste wat we tegenkomen zijn een mooie buikdanseres met haar begeleiders. De mannen kleuren mooi in de Calle Real.

Voor de kerk waar de hele avond een lichtspektakel plaatsvindt, zit dit stel te musiceren. Een betere achtergrondmuziek voor onze eerste drankjes met tapas kan ik me niet voorstellen. We zijn direct in de stemming.

Tussen de concerten en drankjes kun je overal goed eten. Als ik een groot feest geef, nodig ik wellicht deze meneer met zijn BBQ-installatie en toebehoren uit om bij mij op de patio te komen staan.

Vorig jaar hebben we met Niel en Ann veel kinderactiviteiten tijdens het festival bezocht. Om te genieten van deze goochelaar hoef je echt geen Spaans te beheersen.

Veel kunstnijverheid op de Mercado Medieval. Maar deze had ik nog nooit gezien. Een schilder die op stukjes glas miniatuur schilderijtjes maakt. Een beetje Bob Ross (bekend van TV), maar dan met zijn vingers.

We kennen ze al jaren, maar de Banda Municipal de Musica (zeg maar onze dorpskapel) blijkt uitgegroeid tot een orkest van formaat ! Zij doen de openingsact van het festival met een anderhalf uur durend concert met als titel "Voces del Mediterráneo". 

Voor de hoofdact van vanavond op het grote Plaza Tres Culturas staat een vuurwerk op het programma. Wat volgt is het Espectáculo Piromusical. Een half uur lang een prachtig siervuurwerk dat werkt op de maten van muziek van o.a. Yanni. Nog nooit zo'n vuurwerk-musical gezien. Heel mooi. Via Facebook zal ik mijn filmpjes die ik op YouTube heb gezet wel linken. Kijk, luister en geniet. 

Voor de hoofdact die om 00.30 uur begint is er ineens heel veel jong publiek op het Plaza samengestroomd. Weg mooie zitplaatsen die we hadden bemachtigd. Iedereen gaat staan tot vlak voor het podium. Hier, dames en heren, meisjes en jongens, treedt op El Canijo de Jerez. Inderdaad afkomstig uit Jerez de la Frontera. Het voelt even of we op Pinkpop of LowLands zijn. Ongeacht leeftijd, iedereen staat te dansen. Na afloop van het concert moeten we echt even werken aan onze vochthuishouding.. Als we thuisgekomen op de klok kijken, blijkt het half drie te zijn. 

Linke soep

De watertemperatuur van het zwembad is al dagen tegen de 30 graden. We noemen het hier dan ook baantjes trekken in soepwater. Voordat we ons straks in de eerste dag van het Festival Tres Culturas gaan storten, zwemmen we natuurlijk eerst onze dagelijkse baantjes. Het wordt zwemmen in linke soep. Als ik tevoren namelijk met het schepnet het water nog wat kuis, ontdek ik tussen wat dooie vliegen en wespen deze gast. Een heuse schorpioen. Mij alleen bekend van plaatjes en achter glas in Artis. Deze jongen ligt dood op de bodem van het zwembad, maar toch. In al die jaren hier in de campo hebben we nog al wat vervelende en giftige en gevaarlijke exemplaren uit de locale fauna zien voorbijkomen : diverse soorten slangen, duizendpoten, padden, ratten, wilde zwijnen etc. etc. Maar dit is in 13 jaar de eerste schorpioen. Hopelijk hoeven we niet kennis te maken met de rest van zijn familie. Het is niet voor niets, dat Mike me steeds waarschuwt om mijn werkschoenen met sokken en een lange broek te dragen als ik het land op ga. En met al die openstaande deuren hier is het wel zo'n veilig gevoel, dat we in een klamboe slapen.

Geduld

We zijn er vaak langs gereden, op de weg tussen Sayalonga en Archez. En hebben het bordje Cementerio Redondo (het ronde kerkhof) even zovele keren gezien. Vanmiddag - terugkerend vanuit Cómpeta - stoppen we toch even als we dat bordje weer zien. Onderaan de weg, even buiten het dorp Sayalonga ligt dit aparte kerkhof. Niet alleen de boven elkaar gestapelde graven zijn rond, de vorm van het hele kerkhof is rond. Schijnt uniek in Spanje te zijn. Een volgend keer rijden we naar beneden en zullen dit kerkhof eens van naderbij bekijken. De doden hebben alle geduld.

Voor wat betreft het oogsten van de druiven voor de wijn, moet ook ik wat geduld hebben. Niet deze week, maar pas over 15 dagen mag ik van de expert José Martín Roja (bijgenaamd El Carmena) de druiven gaan oogsten. Dan moeten de trossen volgens José ook nog eens 5 dagen op bedjes in de zon liggen. Daarna verwacht hij mij in zijn Cortijo Lo Caño, waar hij voor wijnboertjes zoals ik zijn pers klaar heeft staan. De laatste wijn van 2012 heb ik inmiddels uit het grote wijnvat geheveld. Toch nog bijna 30 liter heerlijk op Amerikaans eiken gerijpte moscatel-wijn. We hebben het vaatje in de keuken en een aantal flessen mee gevuld. In onze agenda's staat 10 september alvast genoteerd als productiedatum voor de Moscatel de Casa Domingo 2013.    

Oogst begonnen

Het oogsten van de druiven is begonnen. Eerst zijn afgelopen zaterdag een beperkt aantal rijpe trossen geplukt en op bedjes in de wijngaard gelegd. Om te drogen. Deze laten we een week liggen en elke avond even draaien. Dan hebben we daarna de lekkerste pasas (rozijnen) van Spanje ! Vandaag inspecteer ik met een boertje bij wie we de druiven laten persen, de wijngaard om te bepalen wanneer we gaan oogsten voor de wijn. Hieronder zie je hoe de trossen verschrompelen en verkleuren van druif tot rozijn. Trouwens voordat de nog te knippen trossen volgende of de daaropvolgende week naar de pers gaan, moeten die ook nog een dag of twee op zo'n bedje liggen. Dan rijpen en zoeten ze na. De moscatel-wijn wordt daardoor minder seco en meer dulce.

Tevreden automobilist

Hij zit al na enkele minuten na de keuring op de vooruit van de Nissan X-Trail. Het bewijs, dat de auto weer goedgekeurd is en tot en met augustus 2015 de weg op mag. De twee-jaarlijkse ITV (de Spaanse APK) in Algarrobo vanmiddag gaat snel. de afspraak was vorige week al telefonisch gemaakt. Via touchscreens tik je bij binnenkomst je kenteken in, er rolt een ticket uit, je betaalt bij de kassa en na een minuut of twee verschijnt je kenteken op een megascherm met aanduiding naar welke van de 6 ingangen je moet. Tien minuten later sta je weer buiten. Hoe efficiënt kunnen Spanjaarden zijn. Ik betaal € 43,69. Thuis kijk ik nog even wat een APK kost in NL, het varieert van € 20,00 tot € 50,00, onduidelijk dus. Het zijn in NL garagehouders die de APK al of niet koppelen aan een onderhoudsbeurt. Het lijkt of de slager zijn eigen vlees keurt. Hier zijn de keuringscentrales (ITV) nog onderdeel van het Ministerio del interieur (Dirección General de Tráfico). Vorige week wordt bekend, dat ze worden geliberaliseerd, leve Europa. Toch zijn er nog steeds grote verschillen hoe de automobilist wordt behandeld. Spanje kent kent geen BPM (belasting bij aanschaf nieuwe auto's), waardoor de auto's hier gemiddeld 25% goedkoper zijn. De verschillen in de resp. Euro95 en dieselprijzen worden wel wat kleiner, maar zijn toch interessant. In NL en Spanje resp. € 1,83/1,45 en € 1,48/1,37. Voor de motorrijtuigenbelasting voor de Nissan zit ik hier met € 81,00 per jaar (!) wel goed. In NL zou ik € 1.816,00 betalen. Hier spreekt dus een tevreden automobilist.

Afghanistan

We moesten er even op wachten, voordat het nieuwste boek van Khaled Hosseini (van o.a. De vliegeraar en Duizend schitterende zonnen) als e-book verkrijgbaar was. Eindelijk vanochtend kan ik hem downloaden. Er hangen dreigende wolken boven de vallei, die in de loop van de middag weer helemaal opgelost zijn. Het is warm.
Even voor het middaguur zijn we alle twee op onze iPads gelijktijdig En uit de bergen kwam de echo gaan lezen. Onze gebruikelijke vislunch op zondag bij Mauri schiet er zelfs bij in. 
Hosseini houdt ons in zijn greep. Ook in dit boek is hij weer een meesterverteller. Een verhaal, dat begint op het platteland van Afghanistan in de jaren '50. Het sleept ons verder mee van Kabul van de jaren '60 tot en met '90 en via Parijs en het Griekse eiland Tinos naar het Amerika in 2010. Tijdens een zwempauze verbazen we ons weer over hoe geweld (van Russen, Taliban en Amerikanen) een mooi land zo kan verwoesten. Prachtig om te lezen, boeiend en leerzaam. Jammer, dat het 's avonds laat is afgelopen.

Ontdekking

Na in Nerja genoten te hebben van een optreden van de Jitterbug Jazz Group (meer hier ), is het alweer na middernacht als we thuis zijn.  Op het terras zitten we dan met een slaapmutsje naar de hemel te kijken. Met die heldere nachten hier is dat altijd genieten. De aandacht gaat uit naar de maan die nu elke dag weer groeit. Met de verrekijker zijn de kraters heel duidelijk te zien. Maar ineens ontdekken we iets van een uitstulpsel aan de linkerbovenkant van de maan. Een beetje een giga-hangbrug... Gelijk maar de 300mm telelens op de Nikon en een serie plaatjes gemaakt. Vanochtend ze nader bestudeerd op de computer. Op alle foto's met verschillende instellingen blijf ik dat aanhangsel zien. Gewoon natuurverschijnsel of hebben we iets ontdekt ? Benieuwd hoe la luna er vanavond uit ziet.

Droog

Spaanse kranten melden vandaag een aanstaande prijsverhoging van melk. Vrijwel alle melk hier komt uit de noordelijke gebieden, zoals Asturias. De koeien die we hier in Andalucía zien zijn echter vleesrunderen. Deze meisjes die we onlangs in de buurt van Antequera zagen hebben het in de zomer moeilijk. Het regent tussen mei en oktober niet. Dus voor hen geen groene sappige weilanden. Lang kauwen op het droge gras is de boodschap.

Hemelen

Vandaag is in meerdere opzichten een bijzondere dag. Hier in Spanje wordt de Día de la Asunción - de Maria-Tenhemelopneming - nog echt gevierd. Het is een wettelijke feestdag en vrijwel alles is gesloten. Hemelvaart, hemelen. 

Ik denk deze dagen veel aan twee Amerikaanse presidenten die het werkwoord hemelen al jaren geleden hebben toegepast.
Toeval of niet, maar het vandaag precies 40 jaar geleden is, dat Richard Nixon de dollar officieel ontkoppelde van de goudstandaard. Door het fiat geldsysteem (het door banken geld maken uit niets) zijn we vandaag verwikkeld in een enorme globale financiële crisis.
John F. Kennedy draaide in 1963 de macht van die banken (FED) terug. En lees hier wat er enkele uren na zijn moord gebeurde. Ik denk, dat straks mijn groentetuin maar weer eens in ga...  

Ticket

Neen, dit is geen tropisch eiland op meer dan 15.000 km vliegen. De fotograaf - een van mijn Spaanse Facebook-vrienden - verklaart dat er geen Photoshop aan te pas is gekomen. Dit is gewoon een van de vele baaien van de kust van Nerja. Hier een kleine 10 km vandaan. Laat die jongen van Joling maar een Ticket to the Tropics kopen. Ik neem gewoon de auto. 

Positief

In het verleden beschouwde ik al die conspiracy-denkers als ludieke en ongevaarlijke gekken. De afgelopen dagen heb ik heel veel gelezen (en video's bekeken) over diverse complottheorieën. Voorzien van steeds meer wetenschappelijk verantwoorde bewijzen. JFK, 9-11, Boston, Bilderberg, NWO, EMU, banken, etc. Je zou er bijna somber van worden, stoppen met bloggen, Facebook-account opzeggen. De wereld-elite volgt tegenwoordig immers elk kritisch geluid. 

Maar als ik vanochtend in mijn groentetuin weer een paar aubergines pluk, is die somberheid snel verdwenen. Misschien komt dat ook door de polyfenolen die in deze groente zitten. Schijnt heel goed te zijn voor de hersencellen en versterkt mijn immuunsysteem. Kom maar op met die complottheorieën. Ik blijf kritisch, maar positief !

Vlekjes

Er is met de hitte momenteel niet veel te doen in de tuinen en op het land. Elke dag nu 37 graden en hoger. 's Morgens vroeg de irrigatie nalopen en 's avonds laat - als de zon onder is - hier en daar wat kleine klusjes. De druiven beginnen eindelijk te verkleuren. Een groot aantal trossen blijkt aangetast. Zwarte vlekjes op de trossen of uitgedroogd. Schijnt te komen doordat enkele weken geleden wat lage bewolking uit zee de vallei is binnengestroomd, met vochtige en zoute lucht. Tja, een (wijn)boer heeft altijd wel wat te klagen. Vanaf vandaag kunnen we ook eindelijk - bijna drie weken later dan normaal - dagelijks wat vijgen plukken.

Tevreden

We hadden het al gelezen op internet. Onze planeet koerst momenteel een aantal dagen (tot de nacht van 12 op 13 augustus) weer door de meteorenzwerm Perseïden (stofdeeltjes van de komeet Swift-Tuttle). En dat levert vallende sterren en meteoren op. Pas na enen 's nachts kunnen we ze hier zien. Gelukkig hebben we hier in Zuid Spanje wolkeloze nachten en vrijwel geen storend licht vanaf de aarde. Alle lampen op de terrassen gaan uit en urenlang kun je hier dan de sterrenhemel met de melkweg bewonderen. De mooiste sterrenhemel die we ooit gezien hebben, is 4 jaar geleden tijdens een nacht midden in de Sahara. In de 3D-film Life of Pi komt ook een fraaie sterrenhemel voor. Maar, met deze Andalusische hemel van afgelopen nacht zijn we ook dik tevreden. Bijna vergeten we een wens te doen.  

Strijd gewonnen

Zelfs hier in het droge zuiden van Spanje komen gedurende enkele maanden per jaar muggen voor. Binnen hebben we er geen last van. Alle raamkozijnen in ons huis zijn voorzien van horren en in de deurkozijnen hangen ook insectengordijnen. Alle slaapkamers zijn bovendien voorzien van klamboes. 
Maar buiten, dat is andere koek. Het is heel vervelend als je 's avonds buiten zit en de muggen hebben je gevonden. De afgelopen jaren hebben we al veel gedaan in onze strijd tegen de muggen. Een ventilator helpt wat. Natuurlijk kun je jezelf insmeren met DEET, Citronella-kaarsen en Chinese Li-wierook neerzetten. Allemaal gedaan. We hebben in de tuin al een eucalyptus, veel rozemarijn, lavendel en munt staan, verjagen allemaal muggen. Ook hebben we weleens plastic zakjes met water (opgedraaid tot ballonnen) opgehangen ! Dit voorjaar hebben we op de terrassen extra specifieke anti-muggenplanten gezet zoals citroengeranium, citroenmelisse en zelfs die oerlelijke Afrikaantjes (what's in a name). Sommige websites adviseren je zelfs je voeding aan te passen waardoor je lichaam "bitter" gaat smaken. We denken het echter nu helemaal te hebben gevonden. Een zeer milieuvriendelijk oplossing trouwens. Een of meer schaaltjes met citroenen met kruidnagelen. Het lijkt erop, dat we minder last hebben. Kan ook zijn, dat het muggenseizoen  hier gewoon voorbij is.... 

Verschillen

"A reader lives a thousands lives before he dies. The man who never reads lives only one"

Hij stond alweer enige tijd op mijn leeslijstje. Het nieuwe boek van Carlos Ruiz Zafón. Na destijds al genoten te hebben van De schaduw van de wind en Het spel van de engel, heb ik vandaag dan eindelijk De gevangene van de hemel (El prisionero del cielo) gedownload. 

Ik twijfel even of ik bij Bol.com de originele spaans-talige versie moet nemen. Gemakshalve kies ik maar voor de Nederlandse vertaling. Wat me opvalt is, dat er verschillen zijn in de boekcovers. Doet me een beetje denken aan de "Zoek de 7 verschillen-plaatjes" van vroeger. 

Kan niet wachten om dit weekend - nu er met de hitte niet veel te doen is in de tuinen en op het land - het boek te lezen. Genieten van een mooi verhaal en dito literatuur. Dat extra spannende element van die verschillen in de cover (o.a. dat jongetje naast die dame) boeit me ook wel.