Domino- of Facebook-effect.

De afgelopen weken ontstaan er in het ene na het andere dictatoriale Noordafrikaanse en Arabische land achter elkaar protestacties. Het begint in alle gevallen met oproepen voor demonstraties via Facebook. Slimme leiders voeren direct veranderingen door in hun regime en voorkomen een totale volksopstand. Andere leiders (ex-dictators) vluchten hun land uit en geven daarmee ruimte voor een nieuwe regering. 

Sinds gisteren kan ook Mauretanië aan dat rijtje landen worden toegevoegd. CNN bericht over demonstraties door de Facebook-generatie in de Mauretaanse hoofdstad. Er is inderdaad sprake van het domino-effect. Maar dat is wel een gevolg van het feit, dat ook in dictaturen een groeiend aantal vooral jonge mensen op internet kunnen zien dat er een weg naar de vrijheid is. En dan is Facebook natuurlijk een geweldig platform om actie te ondernemen. Er is dus wel degelijk sprake van een Facebook-effect.

Bij zo'n bericht denk ik gelijk terug aan de verschillende Mauretaniërs die we tijdens onze Marokko-reis in oktober 2009 hebben ontmoet en gesproken. Je voelde toen al de onvrede. In de Sahara hebben we voorbij Tagounite op zo'n 40 km van de grens met Mauretanië in bedoeïenententen geslapen. 
Natuurlijk is er blijdschap voor de bevrijde volken. Maar er is ook in Europa en de USA een groeiende angst voor het risico dat fundamentalistische moslims in de net bevrijde landen de macht grijpen, er nieuwe dictaturen vestigen en in de Arabische Liga een collectief gaan vormen. De PVV in NL zegt terecht, dat de islam weinig democratie tolereert. Maar er is hoop en die angst lijkt ongegrond. Zolang internet en Facebook blijven bestaan in die landen, zal het democratisch gehalte van de nieuwe regeringen via de sociale media toch afgedwongen blijven. We leven in interessante tijden.