Toen we vorige week hier aankwamen troffen we hangend in de hoek van het plafond van de buitenkeuken een nest aan van een paartje roodstuitzwaluwen (Hirundo Daurica). Het was zo’n kunstig gemaakt nest van gedroogde klei. Er was ook een nest in de maak van een ander koppeltje aan het plafond van het voorterras, hangend aan de kabel van mijn internetschotel. Volgens het bijgeloof zal er voorspoed heersen in het huis waar een zwaluw zijn nest bouwt en ook zal de bliksem er niet inslaan. Mag dan wel zo zijn, maar .... Omdat die vogels er zo’n troep van maken en een mens ook weleens buiten rustig wil zitten eten - ze scheren de hele dag enkele centimeters boven onze hoofden - hebben we uiteindelijk besloten de nesten te weg te halen. In Brabant zeggen ze “ruimen”. Inderdaad een trieste daad, ook al omdat in één ervan eitjes lagen. Maar er zijn - me dunkt - genoeg andere plekken in de campo om een nest te bouwen.
Het gevolg is, dat beide paartjes zwaluwen nu al dagen bezig zijn op dezelfde plaatsen weer nesten te bouwen. Zelfs toen ik de deur van het pomphuis van het zwembad open liet, vlogen ze daar in en uit. Ze scheren de godganse dag over ons heen en spugen kleine stukjes natte klei tegen de steeds door Mike schoongemaakte plekken. Als we een dagdeel niet thuis zijn en we komen terug, zie je al contouren van een nieuw nest. Zelfs obstakels die we tegen de muur aan zetten (zoals een stang met daaraan een zwembadborstel) gebruiken ze gewoon om klei tegenaan te spugen. Het is dat het jachtseizoen officieel is gesloten anders had ik Malcolm’s jachtgeweer misschien geleend. Nu gebruik ik alleen de fotocamera. Zo op het oog lijken het lieve en mooie vogels. Maar het is ons territorium ! Ja toch ?
De strijd wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten