De weg kwijt

Als ervaren kaartlezer én met een uitstekend richtingsgevoel heb ik nooit de behoefte gehad om een navigatiesysteem in mijn auto te gebruiken. De afgelopen jaren had ik soms even de hulp van Google Maps nodig op mijn iPhone. Maar dat was het dan ook. Daarbij moet hier natuurlijk wel even worden gemeld, dat op onze vele autoreizen Mike de afgelopen jaren ook is uitgegroeid tot een kaartlezer van het formaat TulpenRally. Ik raakte nooit de weg kwijt. Mijn opleiding aan de KMA zal daar ook wel een steentje toe hebben bijgedragen.

Omdat ik onlangs van mijn broer een overtollige Garmin (Nüvi255WT) compleet met Amerikaanse kaarten toegezonden kreeg, wilde ik er weleens aan. Na wekenlange mailtjes met Garmin-callcenters in verschillende landen, was het me niet gelukt om de kaarten van Europa erop te downloaden. Ook met een SD-kaart werkte het niet. Het ding was volgens de Garmin-webshop gewoon niet compatibel. In de callcenters van Garmin denken ze daar trouwens nog steeds anders over !
Omdat het downloaden van die Europa-kaarten € 93,00 zou kosten en vorige week MediaMarkt in Amsterdam een complete Garmin mét Europa-kaarten voor € 83,00 aanbood, toch daar maar die nieuwe Garmin gekocht. Sinds een week rijd ik nu dwars door NL, Frankrijk en Spanje met twee vrouwen in de auto ! Met Mike, die toch op de kaart blijft kijken waar we zitten (en dat ook meldt), en met Claire (echt, zo heet ze). Claire is de medewerkster van Garmin, die me voortdurend heel luid in de auto vertelt welke afslag ik moet hebben. Ben gisteren ergens tot twee keer toe verkeerd gereden. Twee kwebbelende vrouwen is echt too much.
Ter geruststelling van jullie, we zijn vanavond weer thuis in Frigiliana aangekomen.