Tendentieus

Tijdens het ontbijt vanochtend kijk ik even naar een live-verslag op de lokale Amsterdamse TV-zender AT5. De ontruiming van het tentenkamp aan de Notweg, hier een paar honderd meter vandaan, is in volle gang. Na drie maanden mensonterende situaties in dat kamp midden in een woonwijk, is er gelukkig nu een duidelijke uitspraak door de rechter. Er is veel, heel veel politie. In gele hesjes, in blauwe gevechtskleding te paard en wellicht staat er vlakbij wat ME achter de hand. Voorlopig verloopt alles rustig, op wat beroepsdemonstranten en sympathisanten na. AT5 heeft het over de ontruiming van een vluchtelingenkamp, andere media hebben het over uitzetting van asielzoekers. Tendentieuze berichtgeving dus. Het zijn geen gewone vluchtelingen of asielzoekers. Het zijn uitgeprocedeerde asielzoekers die na jarenlange procedures uitgeprocedeerd zijn en weigeren uit NL te vertrekken en daardoor illegaal zijn. Ik laat de mensen van AT5 lekker hun verslagje doen en haak af. Natuurlijk jammer voor die arme illegalen, die nu stuk voor stuk worden gearresteerd en in detentie gaan. Maar zonder immigratiewetgeving wordt het hier een stuk chaotischer.
Gelukkig zullen er vandaag vanuit Amsterdam heel wat meer positieve berichten komen. Zoals vanuit TEDx Amsterdam, heel stimulerend.

Damokles

Tussen de bedrijven door lopen we vandaag even binnen bij de Openbare Bibliotheek in Osdorp. In het kader van de actie NEDERLAND LEEST wordt het boek De donkere kamer van Damokles (W.F. Hermans, 1958) uitgedeeld aan alle leden. Fons Rademakers heeft deze roman verfilmd met als titel Als twee druppels water. Was ik destijds wel van onder de indruk. Het boek stond niet op mijn leeslijstje tijdens de middelbare school. Deze actie van de bibliotheek is dus een mooie aanleiding om dezer dagen eens het boek te gaan lezen. Gaan we tijd voor maken. 

Geloof

Gisteren korte gesprekjes met kleinzoons Robbe en Niel (beiden 7 jaar). De ene gelooft nog, de ander niet meer. Dat wil zeggen, in Sinterklaas. Ik meen me te herinneren, dat ik nog geloofde toen ik al 8,5 jaar oud was. 
Ik kom vandaag toevallig onderstaande foto tegen. Deze is genomen eind november 1955, ik was toen 8,5. Voor de kinderen van het personeel van Vroom en Dreesmann werd toen een sinterklaasfeest georganiseerd. Het vond plaats in het fraaie Moorse Paleis van het Dierentuin Gebouw in Den Haag (zie foto rechts). De dierentuin zelf in Den Haag moest in 1943 wijken voor de Atlantikwall van de Duitsers. De mooie gebouwen werden in 1968 gesloopt toen op deze plek het lelijke provinciehuis werd neergezet. Doodzonde.

Op de foto hiernaast helemaal onderaan van links naar rechts : mijn zus Jacqueline, ernaast moi (in houtje-touwtje jas), met zwarte pet broer Peter en daarnaast half zichtbaar met grijs petje, broertje Jacques. 

Heerlijke tijden, die vijftiger jaren. Toen niet alleen kinderen maar ook de meeste volwassenen nog een onwrikbaar geloof bezaten. In kerk en staat bijvoorbeeld. Het had tenminste één voordeel : het leidde tot een stabiele samenleving !  

Privéleven

"Ik heb niets te verbergen", zeggen veel mensen opvallend vaak. Totdat deze mensen zien, dat hun hele privéleven op straat ligt, hun identiteit gestolen kan worden, overheidswebsites worden gehacked etc. Filmmaker Peter Vlemmix is in zijn film Panopticon op zoek gegaan naar de staat van privacy in NL. Vorige week zette hij deze documentaire op internet. Kijk zelf maar..... en klik hier

Natuurvriendelijk

Tijdens mijn ritje op de hometrainer heb ik vanochtend dit uitzicht. We hadden er al uitvoerig over gelezen in de elektronische nieuwsbrief van de Vrienden van de Sloterplas. De komende tijd wordt een stuk van de oever die grenst aan ons appartementen-complex natuurvriendelijk gemaakt. De bomen en struiken aan de oevers zijn pas flink uitgedund, zodat voldoende zonlicht tot de ondergrond kan doordringen. En er wordt een soort zandbank gemaakt. Alles om de begroeiing mogelijk te maken van waterplanten, die de Blauwalg in de plas moeten tegengaan. Wat zijn die Nederlanders toch een nijver volkje. Altijd bezig met water en NL nog perfecter aan het maken. Denk maar niet, dat dit ooit "af" is. Ook al lijkt dit zo vanuit de lucht.

Otoño in Amsterdam

Afgelopen zondag twitterde een Spaanse wijkgenote (Andrea Bravo Balado) deze mooie foto met als titel "un domingo de otoño @Sloterplas". Klinkt toch altijd mooier dan "een zondag in de herfst"....  
En inderdaad, vandaag zagen we dat er nog heel wat gele blaadjes aan de bomen hangen. Nog even, want er wordt gewaarschuwd voor storm.

In de wijkkrant lezen we een interview met iemand die pas in Nieuw-West is komen wonen. De dame verwondert zich over de vriendelijkheid van de mensen hier. Vanmiddag ervaren we het zelf enkele keren. Zowel bijv. bij de islamitische slager als op straat als Mike de weg vraagt naar het atelier van een schilderlerares. 
De agenda voor de komende paar weken in NL is overigens weer behoorlijk gevuld.  

Fruit express

In korte broek pluk ik zojuist nog wat rijpe mango's. Het is 22 graden met een felle zon. Ook na de vele potjes chutney die Mike van de mango's heeft gemaakt, hangen er nog veel mango's op de bancales. Hopelijk kunnen we er straks in december nog van profiteren. De geplukte mango's gaan in ieder geval de vrijwel lege trolley's in. De weegschaal geeft telkens aan wanneer we ons maximale gewicht aan handbagage hebben bereikt. Vanavond vliegen we weer naar Amsterdam. Trouwens, handbagage is een verkeerd woord. We voelen ons meer medewerkers van de Fruit Express.

Rio seco

Vandaag weer een prima dag, volop zon. De temperatuur stijgt zelfs boven de 20 graden. Prima om op de parkeerplaats het snoeihout te verzagen tot haardhout. Als we aan het eind van middag een wandeling maken langs Playa Playazo (vlakbij onze favoriete chiringuito Mauri) zien we hoe het regenwater ook hier heeft huisgehouden. Al die kleine waterstroompjes bij ons in de campo vormen de Rio Seco (Droge Rivier). Vrijwel het hele jaar is het een droge bedding van zo'n drie meter breed. Nu, twee dagen na de hevige regenval, is het nog een twintig meter brede snelstromende rivier. Het weggetje over de rivierbedding is weggeslagen. 

How the Axarquia awoke.

Ook vandaag vallen er weer flinke buien. Tijdens een wandeling zien we overal in de campo spontane riviertjes, watervalletjes maar ook modderstromen vanuit de bergen. In Málaga is het een stuk erger, veel ondergelopen huizen, winkels, parkeergarages etc etc. Bovenstaande foto komt van de website van de krant El Sur. Als je meer wilt zien van de schade, kijk dan maar eens op de volgende link : http://www.diariosur.es/multimedia/fotos/ultimos/110122-efectos-tromba-agua-axarquia-malaguena-17112012-0-0.html
Dat de Axarquia er doorgaans heel anders uit ziet kun je lezen in het aardige artikel van dorpsgenoot schrijver en publicist David Baird. De Axarquia is het deel van Andalusia waar wij wonen, ten oosten van Málaga. Klik dan op de volgende link : How the Axarquia awoke from its slumber

Van slag

Na twee mooie dagen met uitsluitend zon en temperaturen van rond de 20 graden, is het vandaag weer helemaal mis. De ochtend begint donkergrijs en rond 10 uur begint het te regenen. Dat gaat continue door tot rond 15.00 uur, waarbij er af en toe tropische buien zijn met behoorlijk onweer. De verwachting is, dat het vanavond en morgen ook blijft regenen. Hier hebben we gelukkig geen schade. Enkele keren gaat de elektra even een paar seconden uit, dat is alles. Maar op de Spaanse TV en internet zie ik beelden van Málaga, zoals deze foto uit Málaga Hoy. Daar zijn trombas de aqua (stortbuien) met metingen van 60 liter per vierkante meter per uur. En dat is behoorlijk veel. Er zijn al meer dan 200 huizen overstroomd. In Sevilla en op het vliegveld van Málaga zijn funnels gesignaleerd, dat zijn watertornado's die vanuit de wolken de grond net niet raken. Het weer lijkt hier in Zuid Spanje helemaal van slag, we zitten in een natte moesson-tijd !
Na twee dagen snoeiwerk op het land, doen we het noodgedwongen vandaag even wat rustig aan. Kleine klusjes binnenshuis, lekker de weekendkranten lezen en straks de nieuwe James Bond film Skyfall kijken. En jawel, de kachel gaat weer aan.

Amandeltijd

We hebben op de bancales een kleine zelf geplante almendro (amandelboom) met dit jaar maar enkele amandelen. Maar op het land van onze buurman staat een honderdtal oude amandelbomen die nu vol hangen met rijpe amandelen. Die buurman is volgens het kadaster een Fin die we - sinds we hier wonen vanaf 2004 - nog nooit hebben gezien. Niemand kent hem, zelfs Antonio niet. Het stuk land waarop uitsluitend amandelbomen staan is helemaal verwilderd en de meeste amandelen worden - eenmaal op de grond gevallen - opgegeten door de jabelis (wilde zwijnen). We zullen ze de komende wintermaanden in de avonduren wel weer horen knagen. 
We zijn - nu het lekker weer is - te druk met het snoeiwerk om die amandelen te gaan plukken. Straks in december gaan we maar weer wat plukken. Voor wat hoort wat : als ik pluk, snoei ik de "Finse" bomen ook netjes. Het is trouwens nog al wat werk. Je moet - om bij de amandel zelf te komen - de schil met een moker stuk voor stuk kapot slaan. Echte amandelboeren hebben daar een machientje (een kraker) voor. Wij zijn geen amandelboeren. Plukken om te verkopen loont nauwelijks. Ze brengen momenteel tussen de € 0,70 en € 1,10 per kg op, afhankelijk van de kwaliteit. Een groot verschil met de prijs in de supermarkt in NL waar ze in zakjes van 250 gram voor ca. € 3,90 worden verkocht !
Aan de kust - waar we vanochtend weer onze dagelijkse wandeling hebben gedaan - was het vandaag 20 graden en zonnig. Hier op de berg af en toe wat bewolking en 17 graden. 

Schuld

Gelukkig, het laboratorio analisis clinicos Espinosa in Nerja waar ik vanochtend moet zijn voor een bloedanalyse, is geopend. Zal wel komen omdat González Espinosa autónomo (zzp'er) is en de inkomsten niet kan missen. Het is vandaag namelijk 14N (14 november) en dat betekent in heel Spanje Huelga General (algemene staking). Leuk als je moet reizen, naar de bank of gemeente moet. Ook scholen zijn dicht en er zijn overal demonstraties. Iedereen heeft het vandaag over de crisis die Spanje veel harder treft dan NL (tot nu toe). Zo vinden er in dit land dagelijks ruim 500 desahucios (huisuitzettingen) plaats. Gezinnen worden uit hun huizen gezet omdat ze de hypotheek niet meer kunnen betalen. Van Carmen Ortega, onze advocaat, horen we de verhalen uit eerste hand  Als prodeo-advocaat helpt ze mensen die met een desahucio worden bedreigd. Opvallend is, dat veel Spanjaarden die ik erover spreek de schuld van de crisis niet aan Brussel geven, zoals veel Nederlanders. Maar Duitsland als schuldige aanwijzen ! De noodzakelijke bezuinigingen vanuit Madrid treffen dit land extra hard. 
Behalve voor de crisis hebben wij natuurlijk ook veel oog voor de naturaleza. Deze foto is van gistermiddag vanaf Torrox Costa. Mooi hoe de Maroma (een bergmassief in het natuurpark achter ons) er met wat lichte sneeuw bedekt bij ligt.

Mooi

Na een dag vol met afspraken in Málaga (Nissan-dealer, Leroy-Merlin, Ikea en cardioloog) lopen we even na zessen onze kilometers langs de kust van Torrox-Costa. Het is nog 20 graden en het waait. Er zijn flinke golven op de anders hier zo rustige Middellandse Zee en dus talloze surfers. De zonsondergang duurt hier nu exact een kwartier en kwart voor zeven begint het donker te worden. Jammer, dat ik mijn Nikon niet bij me heb. De foto's komen van de iPhone. Ook best mooi.

Heimwee

Er zijn van die zeldzame dagen, dat we hier in Zuid Spanje NL en vooral Brabant een beetje missen. Vandaag - de elfde van de elfde - is zo'n dag. Zeker als ik op internet deze foto van de opening van het carnaval tegenkom. We hebben ze nog in de kast liggen. De Oeteldonkse sjaal en stola, misschien hebben we ze ooit nog eens nodig. Alhoewel, je kan niet alles hebben. 
Vrolijke dag lieve Brabanders en ..... hou doe !

Azul

¡ Que paseis un buen fin de semana ! (Iedereen een mooi weekend gewenst !) Een positief twitter berichtje vanmiddag vanuit Maro (even ten oosten van Nerja), met bijgaande foto. Het is vandaag weer helemaal opgeklaard en tegen de 20 graden. Na al die koude, grijze en regenachtige dagen waren we bijna vergeten hoe het hier ook al weer moet zijn. Lekker buiten lunchen en een fikse wandeling door de campo. En de lucht ? Gewoon azul (blauw) en dat is mooi op 10-11-12.  

Mooi nat

Sinds enkele dagen hebben we een probleem met de calentador (geiser). Dat betekent koud douchen, wat overigens best went ! Onze vaste fontanero (loodgieter) kon het euvel niet oplossen, dus trommelen we een Juncker-specialist op. Vanochtend al vroeg staat deze mecánico (monteur) gehuld in regenponcho voor de poort en repareert e.e.a. snel. Kwestie van een onderdeeltje vervangen. Het regent nog steeds. Als ik hem zeg, dat dit typisch Nederlands weer is, zegt hij te begrijpen waarom we hier wonen. De bewolking levert wel een mooi plaatje op als tegen zeven uur de zon achter de bergen verdwijnt. Het langdurige vochtige en zwoele weer zorgt zelfs voor enkele paddestoelen in de tuin. Ze lijken uit de rotsen te groeien.

Onstuimig

Gisteren hadden we hier weer eens een weeralarm. Alerta naranje (code oranje) als waarschuwing voor hevige wind en wateroverlast. Rond zes uur gisteravond maakte ik met de iPhone bovenstaand plaatje vanaf Balcon de Europa. Van Playa Papagayo was nog maar weinig over. Rechts een foto uit Malaga Hoy vanochtend, flinke golven beuken op de boulevard bij Playa Malagueta. 
Het is al dagen grijs en regenachtig. Af en toe plukken we wat mango's, citroenen en avocado's, maar van echt werken in de tuinen en op het land komt momenteel niet veel terecht. En er moet nog zoveel gebeuren. De ene dag is het met 14 graden bar koud, de andere dag zwoel met 20 graden. Op internet lees ik verzuchtingen van expats als "ben ik daarvoor aan de Costa del Sol komen wonen ? het lijkt NL wel". Toch valt het wel mee, vandaag wordt het 21 graden en vanaf vrijdag krijgen we weer zon ! 
Het zijn prima dagen om wat administratie bij te werken, zaken op te ruimen, veel te lezen en mooie films te zien. Ons hoor je niet klagen.

Gele vogels

We lezen het ene boek na het andere. In één ruk lees ik gisteren het net verschenen boek De Gele Vogels van Kevin C. Powers uit. Ik heb veel oorlogsboeken gelezen, maar deze literaire roman over de oorlog in Irak is buitengewoon en zal zeker hét literaire standaardwerk van de Amerikaanse Arabische oorlogen gaan worden. Zoals Catch-22 dat werd voor de Tweede Wereldoorlog en Im Westen nichts Neues voor de Eerste Wereldoorlog. De Gele Vogels is het verhaal van de jonge soldaat Bartle, voor wie de oorlog in Irak een uitzichtloze leegte is. Het gaat over kameraadschap, dood, verderf en verveling. Nog nooit eerder heb ik de gruwelijkheden van een moderne oorlog zo mooi beschreven zien worden. Vooral de vraag of de overlevenden schuldig zijn aan de dood van de gesneuvelden staat centraal. Een aangrijpende roman die volgens mij straks veel prijzen gaat winnen.  

Tijdens onze wandeling gisteren op de rondweg naar Torrox-Competa langs het natuurpark zien we er ineens heel veel. Grote adelaars die boven de rotsen cirkelen en zich verzamelen voor de oversteek naar Afrika. Een teken dat ook hier de temperaturen gaan dalen ? Het blijft regenachtig en we zien op TV (Canal Sur), dat er in sommige delen van Andalusië weer wateroverlast is. In El Pais staat een verhaal, dat oktober de natste maand ooit gemeten is in Spanje ! Het positieve is wel, dat de embalsas (stuwmeren) vrijwel helemaal vol zijn en dat we dus voor de eerstkomende twee jaar weer voldoende water hebben.

Herfstkleuren

Nerja kent veel baaien en dito strandjes. De meesten kennen we wel, maar tijdens onze wandeling afgelopen week staan we ineens bij Playa de la Caletilla. Vanaf Balcon de Europa hebben we dit strand in westelijke richting natuurlijk wel vaak zien liggen. Aan het eind van de middag kleurt het in dit jaargetijde vaak zoals op bovenstaande foto. Vandaag moeten we het echter doen met vele tinten grijs in de lucht en af en toe wat regen. Met 21 graden is het niet koud en doen we onze strandwandeling langs Playa el Playazo.

Bodega ?

Ruim 8 weken heeft het sap van de druiven het fermentatie- proces ondergaan. In de barril (het vat) zoals dat - tijdens onze afwezigheid - door buurman Antonio is neergezet in de buitenkeuken. Het mag nu wijn heten ! Vanochtend is het de tijd om de wijn over te hevelen in enkele plastic containers. Vervolgens laten we de fermentatiedrap uit het vat lopen en spoelen het vat enkele keren met schoon water om. Natuurlijk moeten Antonio en ik de wijn even proeven. Het is een heerlijke, zuivere droge moscatelwijn geworden. 
Dan verplaatsen we het vat naar de koelste logeerkamer van het huis en gieten we de wijn weer in het 127 liter grote (Amerikaans) eikenhouten vat. Daar kan het nog een maand of wat verder fermenteren en rijpen. We vullen alvast een fles, maar over een maand is deze biologische en met liefde gemaakte wijn meer dan heel drinkbaar. We zouden zo'n 90 flessen kunnen vullen. Maar dat is eigenlijk nog te weinig om voortaan te gaan spreken over onze Bodega Domingo.

Herdenken

Vandaag - Dia de Todos Los Santos (allerheiligen) - is hier een officiële feestdag. Werkelijk alles is gesloten. De meesten hebben ook morgen een vrije dag genomen. Zo hebben ze weer een Puente, een extra lang weekend. Waardoor de Spanjaarden de tijd hebben om naar hun geboorteplaats te reizen. Het bezoeken van de graven van je overleden dierbaren doe je hier echt in familieverband. Het is dan ook behoorlijk druk in het dorp. 






Gisteren zijn de graven extra gepoetst en zijn er echt bij elk graf bloemen en kaarsen geplaatst. Terwijl gisteravond elders in het dorp Halloween wordt gevierd, ligt de cementerio (begraafplaats) er heel bijzonder bij.

Gisteren was een zonnige dag en zijn we flink actief geweest in de tuinen. Vandaag begint bewolkt.