Klotsend water

Langs de rivier. Ze hangen er met tientallen. Aan de bomen, elektriciteitsdraden of gewoon in het riet. Sportschoenen die finaal aan flarden zijn gelopen. Door sportievelingen die een paar kilometer de Río Chillar stroomopwaarts zijn gegaan. Er zijn geen paden naast deze snelstromende rivier, je moet en zult door de bedding lopen. Soms met klotsend water tot je enkels, vaak tot boven je knieën. En altijd over rotsen of losse stenen. Dwars door de vele watervalletjes. Naast een zonnehoed, voldoende water, wat eten en een plastic hoesje voor je phone, is een stevige wandelstok een must. Het is soms balanceren op grote rotsblokken. Niks dus voor oudere dames met een zwakke heup. Vrijwel elke zomer loop ik deze route wel één of twee keer. Tot vlak bij de oorsprong van de rivier is het - als je flink doorloopt - zeker 2,5 uur. Vandaag loop ik hem met Seb, die door alle foto's en filmpjes enthousiast is geraakt en dit tochtje op zijn lijstje had staan. Op mijn blog heb ik hier , hier en hier al eens eerder plaatjes van deze tocht gepubliceerd.

Onze schoenen hebben het vandaag gehouden. Een van deze twee heren hiernaast was behoorlijk afgepeigerd. Van half elf tot vier gelopen. Tijd om weer wat bij te komen dus. Lukt aardig met een kop courgette-soep naast het zwembad.