Lopend langs de boulevard van Torrox-Costa zien we de laatste tijd steeds meer vissers aan de kustlijn. Toch is er hier aan de costa niet ineens een hype aan het ontstaan voor de sportvisserij. Er staan ook veel gewone huisvrouwen te vissen. Als we een praatje maken weten we het. In deze tijden van crisis wordt door steeds meer mensen gevist om gewoon een dagelijkse maaltijd te vergaren. Dat vissen voor je dagelijkse maaltje was ons ook al opgevallen langs de kust van Cabo de Gata (foto links).
Het doet me trouwens ineens denken aan het volgende verhaal, dat ik onlangs op internet las :
In een klein kustplaatsje is een visser in zijn bootje aan het werk. Een zakenman ziet hem en complimenteert hem met zijn vangst.
"Hoe lang duurt het voordat je zo veel hebt gevangen?", vraagt hij. "Niet zo lang", antwoordt de visser. "Waarom ga je er dan niet langer op uit om nog meer vissen te vangen ?", vraagt de zakenman verbaasd. De visser antwoordt, dat hij dat niet nodig vindt, hij heeft immers genoeg gevangen voor zijn hele familie.
"Wat doe je dan met de rest van je tijd?", wilde de zakenman weten. "Spelen met mijn kinderen, daarna een uiltje knappen en 's avonds breng ik tijd door met mijn vrienden," antwoordt de visser.
De zakenman zegt, dat hij de visser kan helpen succesvoller te worden. Hij zou zo veel mogelijk vis moeten vangen en de opbrengst gebruiken om zijn eigen bedrijf op te zetten, met zijn eigen vissersvloot. Dat bedrijf zou hij uiteindelijk met veel winst verkopen.
"En dan ?" vraagt de visser.
"Dan kan je met pensioen", antwoordt de zakenman, "en verhuizen naar een vissersplaatsje aan de kust waar je 's ochtends vroeg de zee op kunt gaan om een beetje te vissen, waarna je met je kinderen kunt gaan spelen, 's middags een uiltje kunt knappen en 's avonds tijd kunt doorbrengen met je vrienden."
De visser antwoordt verbaasd: "Maar dat doe ik toch al op dit moment ?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten