Dagtochtje

Vandaag toeren we wat door een stukje van de Axarquía-streek waar we nog niet eerder zijn geweest. Ook met onze tijdelijke huurauto (een nagelnieuwe VW-polo) best aangenaam.

Eerste koffiestop is Almáchar, la capital de la pasa moscatel (het centrum van de moscatel-rozijnen). Nergens anders zagen we zoveel droogbedden waarop over enkele weken de druiven langzaam veranderen in 's werelds beste rozijnen. 

De gotisch-renaissance kerk uit de 16e eeuw van Almáchar (hierboven) is wel aardig. Die in het volgende dorp - El Borge - is wel heel bijzonder met drie verschillende Moorse torens (foto links).
Jammer, dat het Parque Ornitologico (vogeltuin) dicht is. We komen hier zeker nog eens terug. Met name in de winter of in het vroege voorjaar. Met de dan nog met sneeuw bedekte bergen op de achtergrond moeten die dorpjes helemaal een fraai gezicht zijn.


In het slechts 200 zielen tellende Cutar (foto onder) eten we in de enige bar van het dorp een gebakken visje. We overbruggen de middaghitte met gesprekken met campesinos over de teelt van druiven en fruitbomen. De trappen naar een originele fuente arabe (moorse waterbron) zijn teveel in deze warmte (36 graden).

De route voert door een afwisselend landschap. Vruchtbare stukken in valleien met een micro-klimaat en dus veel fruitbomen. Afgewisseld met droge stukken met alleen olijven en druiven. Bij Riogordo rijden we ineens in glooiende graanvelden.
Daarna gaat het langs het embalsa de Viñuela (stuwmeer van Vinuela) waar we zien dat het turquoise water toch nog redelijk hoog staat.
Via de snelste route is het weer langs Velez-Málaga richting huiswaarts.