Welkom

Welkom op deze blog waar ik regelmatig wat publiceer over ons huidige leven als pensionados. Afwisselend in Spanje en Nederland (de foto hierboven geeft onze huidige locatie aan). Mijn berichten kunnen verder over alles gaan wat ons (me) zoal bezighoudt. Reageren op een berichtje kan altijd. In de iPod op de blog kun je achtergrondmuziek starten. Als je je email-adres invult (onder het vertaalblokje), krijg je bij elke aanpassing van deze blog automatisch een mailtje.

zaterdag 17 oktober 2009

2009-10-16 Van havenstad Tanger naar regeringscentrum Rabat

´s Morgens vroeg op. Op TV zien we nog live-beelden vanuit Melbourne waar een kinderwagen het perron afrijdt onder een aanstormende trein. Afschuwelijk. ´s Avonds horen we gelukkig, dat de baby het overleefd heeft. Via de mobiele telefoon volgen we vrijwel overal in Marokko het nieuws en kijken af en toe NOS-journaal. Ook handig als je je spaargeld bij DSB heb staan, ze dreigen om te vallen.

Voor we Tanger verlaten tanken we onze auto vol met diesel voor 7,32 dirham per liter (zo´n 63 eurocent), over het betalen kan ik alleen al een boek schrijven. Er zijn 3 man voor nodig ! Hoezo elkaar niet vertrouwen ?
Via de enige vierbaans autosnelweg die Marokko heeft gaat het 250 km zuidwaarts langs de Atlantische Oceaan richting Rabat. Mooie tolweg, wel veel politie langs de weg. Later zien we waarom, als met veel sirenes iemand van de koninklijke familie op de andere weghelft voorbij zoeft. Bij de weinige tankstations zijn eenvoudige cafetarias, natuurlijk met tajines. Onderweg zoeven veel afgeladen auto´s uit Europa ons voorbij. De familie in het vaderland kan alles gebruiken.

Veel land- en tuinbouw in deze streek, o.m. bananenplantags in immens hoge plastic kassen. Ook weinig machinale landbouw, maar veel mensen (vrouwen) en veel heel veel ezels.
We zien ook veel kurkeiken en natuurlijk olijfbomen.

Rabat rijden we niet binnen via mooie boulevards, maar via arme buitenwijken met heel veel mensen op straat. Geen internationaal karakter als Tanger, maar helemaal Marokkaans en moslims. Dan ineens op mooie brede autowegen het centrum in, langs het paleis van de koning Mohammed VII en een soort luxe bunker (blijkt de Amerikaanse ambassade te zijn). Met kaartlezer Dennis weer in één keer naar een weg waar ons hotel vlakbij ligt. Auto geparkeerd, wel alles eruit. De gardien (parkeerwacht) voor 2 dagen 40 dirham betaald. Dan staat er uit het niets opgedoken een gids bij de auto. OK, we gaan de medina in en laten ons door hem via allerlei steegjes de kasbah in leiden. Armoe troef hier.Ineens staan we voor een prachtige houten poort met een klein bordje Riad Kalaa. De deur gaat voor ons open en we komen in een fata morgana terecht, een weelderige patio en dito hotel (http://www.riadkalaa.com/).
Een riad is een gerestaureerde villa /paleis uit vroegere tijden met een mooie binnenplaats en vijver. In zo´n riad (hotel of luxe patio) woonden soms ook meerdere gezinnen. Het is in één woord : ongelooflijk. De vermoeide toeristen krijgen bij de ontvangst heerlijke muntthee geserveerd. Dan op naar de wel heel luxe kamers. Wij krijgen de accomodatie genaamd Touareg. Blij dat we hier 2 dagen vertoeven.
Goed ook, dat we ons hele reis gekozen hebben voor de wat luxere hotels en riads. Je betaalt dan wellicht wat meer, maar het eten kost hier `geen drol`, dus al met al valt het dan wel mee
Even poseren met bedrijfsleidster Aicha en één van haar medewerksters. We beloven hen te mailen.
Onze reisgenoten krijgen een kamer op de bovenverdieping toegewezen, en blij dat ze zijn.
Op het dakterras is een fraai zwembadHier ontmoeten we de vrolijke Willair St. Vil en zijn familie uit New York. Hij blijkt de founder van de bekende Pan African Arts Council te zijn
Na opgefrist te zijn, wandelen we naar de oevers van de Bou Regreg. Hier zijn enkele luxe Europees aandoende eethuisjes. De salade en spaghetti met zeevruchten smaakt perfect.









Na de lunch wandelen we naar de Hassan-toren en het Mausoleum van Mohammed V (vader van de overleden koning Hassan II en opa van de huidige koning Mohammed VI). We zijn onder de indruk van de pracht en praal. Onder meer veel Italiaans marmer. Soldaten van de beruchte Zwarte Garde opgericht door sultan Moulay Ismaìl houden overal de wacht.Hier stond voor de aardbeving van 1755 de Hassan-moskee, toen de grootste ter wereld.De vader van de Marokkaanse onafhankelijkheid ligt in deze sarcofaag, natuurlijk naar Mekka gerichtZoek de verschillen..Er is in Rabat één katholieke kerk, de spierwitte Cathédrale Saint-Pierre uit de jaren dertig van de vorige eeuw.Ook heeft Rabat enkele art-deco achtige gebouwen uit dezelfde tijd.Via de medina en kasbah weer terug naar onze Riad, veel geuren en kleuren.

Terug in de Riad lijken we in de wereld van duizend en één nacht te zijn aangekomen. Zo sfeervol allemaal. Dus nog even nagenieten in de patio met muntthee.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten