We hebben de wekker gezet op 06.00 uur, want we willen echt die zonsopgang in de woestijn weleens meemaken. Het blijkt al helemaal licht te zijn. Ons `bivouac` ligt er prachtig bij.
Op een hoge duin zijn we getuige van een prachtige zonsopgang. Je kunt de stilte horen. De kleuren veranderen per 5 minuten, het is alsof een spaarlamp wordt aangedaan.
In een nauwelijks een kwartier staat de zon volledig boven de horizon en beginnen we zo vroeg zelfs de stralingswarmte al te voelen.
Het kamp komt tot leven.
Dennis heeft trekt een sprint naar het ontbijt.
Er is geen elektriciteit. Ali heeft wel bereik met zijn mobieltje. Een zonnepaneeltje brengt uitkomst als je je cellphone moet opladen... De Berbers leven ook met een been in de 21ste eeuw.
Vanaf onze zandduin zien we hoe Yoessef druk is met de voorbereidingen voor het ontbijt.
Na het ontbijt worden de kamelen weer gehaald en we stijgen op voor de terugtocht naar Tagounite
Ruim anderhalf uur door het mulle zand...
Met schrale billen is de zit niet altijd gemakkelijk !
Op de terugweg naar Zagora heb je geen last van andere weggebruikers, behalve dan van wat overstekend wild.
In Zagora stoppen we voor koffie en muntthee. In het plaatselijk winkeltje van een paar Berbers kopen we theepotten. Met ingelegde kamelenbotjes.
Op een hoge duin zijn we getuige van een prachtige zonsopgang. Je kunt de stilte horen. De kleuren veranderen per 5 minuten, het is alsof een spaarlamp wordt aangedaan.In een nauwelijks een kwartier staat de zon volledig boven de horizon en beginnen we zo vroeg zelfs de stralingswarmte al te voelen.Het kamp komt tot leven.Dennis heeft trekt een sprint naar het ontbijt.Er is geen elektriciteit. Ali heeft wel bereik met zijn mobieltje. Een zonnepaneeltje brengt uitkomst als je je cellphone moet opladen... De Berbers leven ook met een been in de 21ste eeuw.Vanaf onze zandduin zien we hoe Yoessef druk is met de voorbereidingen voor het ontbijt.Na het ontbijt worden de kamelen weer gehaald en we stijgen op voor de terugtocht naar TagouniteRuim anderhalf uur door het mulle zand...Met schrale billen is de zit niet altijd gemakkelijk !Op de terugweg naar Zagora heb je geen last van andere weggebruikers, behalve dan van wat overstekend wild.In Zagora stoppen we voor koffie en muntthee. In het plaatselijk winkeltje van een paar Berbers kopen we theepotten. Met ingelegde kamelenbotjes.
Een van de stops onderweg voor een verfrissing, de koelkast werkt prima. Op de achtergrond een oase waar - volgens de reisgids - zo´n 150.000 dadelpalmen staan.
We rijden weer naar het noorden en bereiken Ouarzazate, waar we inchecken in La Perle Du Sud (en ondanks een stukkie vergane glorie is dat het zeker).
´s Middags eten we een heerlijke tajine. Het bier wordt in het restaurant getapt zonder schuimkraag Op het terras lijkt het dan net op appelsap. We zitten in de buurt van een moskee, vandaar. Alhoewel in Marokko zit je altijd wel ergens in de buurt van een moskee.
`s Avonds gaan we de stad verkennen. Het ligt op 1500 meter hoogte, het is nog steeds 30 graden maar kurkdroog, dus zeer aangenaam. Op de Rue du Marche worden we door Sic Sic Hicham zijn winkeltje ingeroepen. Paul helpt hem met een brief aan zijn `ami` in Leiden. Er komt muntthee en er komen nog 2 vrienden van hem binnen. Er wordt voor ons spontaan op drums gespeeld. Sic komt uit Jemen, de anderen uit Mali en nog een uit dat deel van de Sahara waarvan hij denkt dat het Algerije is. Ze zijn analfabeet (kunnen wel heeel goed rekenen) en hebben geen paspoort. We horen interessante verhalen over het Berber-leven, beloven hen wat muziek-cd´s te sturen en we worden vrienden voor het leven: Mike koopt wat sieraden uit hun privé-winkeltje.
Nu krijgt het verhaal van Mike nog meer inhoud, bij het zien van al die mooie plaatsjes. Prachtig die zonsopgang, wat een verschillende kleuren. Toch apart om mee te maken lijkt mij.
BeantwoordenVerwijderen