
Als we met het adres van ons hotel (Riad Sidi Ayoub) de weg vragen bemoeien zich - uiterst vriendelijk overigens - er 6 man zich mee. Omdat de meesten niet kunnen lezen, leidt dat tot niets. Zelfs taxi-chauffeurs blijken ons niet te kunnen helpen. Uiteindelijk vinden we er één die zegt de weg te weten. We nemen 2 taxies (want in zo´n `petit taxi` mag je maar met 3 man). En dan begint een rit dwars door de smalle steegjes en straatjes van de medina. Luid toeterend, bijna-botsingen. Het lijkt alsof we in een James Bond film met een achtevolgingsscene zijn beland. Met dichtgeknepen billen maken we wel kennis met het andere, exotische Marrakech.
We stoppen op een onguur plekkie. Hier zou het moeten zijn. Uit het niets staat een klein jochie voor ons die ons wel door de steegjes wil leiden naar ons hotel. Onze fooi stelt hem teleur, allah.
De directeur himself - Fouad El Ouarzazi - doet de fraaie poort open en stuurt het jochie weg.
Binnen wacht ons weer een decor uit een sprookje uit 1001 nacht (www.riadsidiayoub.com)




Dan naar Place Jemaa el-Fna, het plein waar de stad o.a. beroemd door is geworden.






Na een bezoek aan de Koutoubia moskee begint het helaas te regenen en onweren.



Het avondprogramma vervalt t.g.v. de regen, maar de maaltijd smaakt er niet minder door.



Geen opmerkingen:
Een reactie posten