Eens waren de grote kredietbeoordelaars nodig om investeerders, onze banken en pensioenfondsen te wijzen op de kredietwaardigheid van bedrijven en landen. Zo kon er met verstand worden belegd. Goed voor onze pensioenen en de rendementen van onze spaartegoeden. Sinds de kredietcrisis is begonnen, banken elkaar niet meer vertrouwen en onzekerheid troef is, is de rol van de kredietbeoordelaars ook veranderd. Ook worden de kredietbeoordelaars niet langer betaald door de afnemers van de ratingrapporten, maar door de onderzochte instellingen zelf. Waartoe dit kan leiden liet de val van energiereus Enron zien. Enkele maanden voor dit grootste faillissement ooit kreeg Enron nog een prima rating. De hijgerige media worden nu gebruikt door de rating agencies zoals Fitch Ratings, Moody's, Standard & Poor's en Dagong. Elke rating wordt breeduit gepubliceerd. Wat weer leidt tot heftige reacties, die ook nog eens een sneeuwbaleffect hebben. Gisteren waardeert Fitch Spanje en Italië af en vandaag waarschuwt Moody's België. Het lijkt de laatste maanden wel alsof overheden en banken uitgespeeld zijn en de macht in handen van de kredietbeoordelaars is komen te liggen. Hiermee voel ik me met mijn eigen triple-A status ineens ook behoorlijk afgewaardeerd.
Misschien moeten we die ratings van de vnl. Amerikaanse kredietbeoordelaars toch met een korreltje zout nemen en er politieke bedoelingen achter zien. Gelukkig zijn er ook nog een paar lichtpuntjes. Het IMF verwacht nog altijd een mondiale groei van 4% voor 2011 en 2012. Dus toch geen wereldwijde recessie ? Het zou goed zijn als voortaan het IMF kredietbeoordelingen gaat geven.
(foto genomen met mijn iPhone)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten