De jaarlijkse strijd tegen de processierups

Elk jaar rond deze tijd zien we ze weer hangen. De witte cocons van de processierups. Ze hangen (gelukkig) alleen in de pinos, de pijn- of naaldbomen. En daar hebben we er nog al wat van rond het huis staan. 

Deze soort processierups (de thaumetopoea pityocampa) vind je alleen in de warmere regio’s van Zuid-Europa, het Nabije Oosten en Noord-Afrika. Ze zijn een stuk gevaarlijker dan de eikenprocessierups die we in NL kennen. 

De rupsen houden zich hier maandenlang schuil onder de grond nabij de stam van de naaldbomen. In december kruipen ze langs de stam omhoog en leggen hun duizenden eitjes in een soort cocon. Zodra de larven uitkomen verspreiden deze zich in de boom en eten die helemaal kaal.

Het is dus zaak om zo snel mogelijk die witte cocons te verwijderen. Dat moet je dan wel doen in kleding met lange mouwen, lange broek, handschoenen aan, pet en bril op en een mondkapje. Het is dan zaak de takken waar ze aan hangen af te knippen en de hele zaak met benzine te overgieten en verbranden. Dat doe ik nu al enkele jaren en het aantal cocons zien we wel afnemen. Er zijn mensen die chemische troep op de grond spuiten rond de naaldbomen. Wij houden daar niet zo van. Eind februari is het grootste gevaar voorbij. Eén zo’n rups op je huid veroorzaakt grote irritatie, jeuk en pijn. De fijne haartjes van de rupsen blijven gevaarlijk, ook al zijn de rupsen dood. 
De zeer fijne haartjes van deze dieren zijn giftig en kunnen bij inademen zelfs levensgevaarlijk zijn. We hebben daarom altijd anti-histamine tabletten in huis. Gisteren en vandaag heb ik de cocons verwijderd en verbrand. Dus we zijn er weer voor een jaar vanaf.