Uroloog in crisistijd

Alweer zo'n tweeënhalve week geleden was mijn halfjaarlijkse controle bij de uroloog (alles weer goed, dank u). Dus dat betekende even op en neer naar Pizarra, ten noorden van Málaga. Toch vanuit huis een ritje van ruim anderhalf uur. En - gezien het landschap waar we doorheen rijden (zie foto) - zeker geen straf. Met uroloog Wim de Bruijn praten we wat over de gevolgen van de crisis voor zijn praktijk. Die in Marbella blijft redelijk draaien. Maar hier in Pizarra is hij een groot deel van zijn patiënten kwijt, 70% van zijn bestand waren oudere Engelsen. En al meer dan de helft ervan is om financiële redenen terug naar de UK gegaan. Het begon toen het Engelse Pond twee keer achter elkaar met 15% werd gedevalueerd t.o.v. de Euro. En als je pensioen in ponden wordt uitbetaald, scheelt dat behoorlijk. Toen de kosten voor levensonderhoud ook nog gingen stijgen, werd het moeilijk voor ze. Ook zij die nog een baantje hadden of een eigen bedrijfje, werden zoals veel Spanjaarden werkeloos. De aardige Engelse receptioniste/verpleegster zit niet meer aan de balie. De uroloog doet tegenwoordig dus alles zelf. Hij houdt voorlopig zijn kliniek hier open. Gelukkig, anders zou ik 2x per jaar naar Marbella moeten. En de rit daarheen is zeker minder fraai. De factuur voor het onderzoek is wel ineens 20% hoger. "Crisis, Jan, je begrijpt het wel, toch ?", informeert hij. Ik kan alleen maar knikken, ik begrijp het.