Een kadootje

In de zwoele late avond zitten we op het voorterras een wijntje te drinken. Het ritselt tussen de oleanders. Dat gebeurt wel vaker. Mike zegt nog "er loopt vast een groot beest". Twee seconden later staat een prachtige jonge vos tussen de liguster ons enkele ogenblikken aan te kijken. De afstand tussen ons is niet meer dan drie meter. Hij loopt het terras niet op, maar gaat rustig richting achtertuin. 
De hondjes van buurman Antonio waren zojuist al een tijdje onrustig. En vanochtend zagen we in de moestuin, dat er was gegraven. Een wilde kat of hond, dachten we toen. Het zal deze vos wel geweest zijn. De vijgenboom laat nu zijn rijpe vijgen vallen. En dat is iets wat jonge vossen ook graag lusten.
De internetradio geeft aan, dat het klokslag twaalf uur is. Mijn eerste kado heb ik binnen, 2 augustus kan niet meer stuk.