Op deze laatste dag van de maand nog even een overpeinzing.In de Volkskrant van afgelopen zaterdag lees ik een interessant interview met de Amerikaanse Sherry Turkle, hoogleraar wetenschapssociologie aan het prestigieuze M.I.T. Zij interviewde honderden heavy users van mobiel internet en schreef er het boek Alone Together over. Met als ondertitel "why we expect more from technology and less from each other".
Je vraagt je af of er eigenlijk wel iets is veranderd. In de zestiger jaren werd ik tijdens colleges sociologie al geconfronteerd met de inmiddels klassieke studie The Lonely Crowd. Hierin stelt auteur David Riesman, dat Amerikanen niet meer op een innerlijk kompas varen, maar steeds onzekerder worden en voortdurend de bevestiging van buren en vrienden nodig hebben. Turkle zegt - ruim 50 jaar later - in haar boek eigenlijk hetzelfde : "een gedachte is pas iets waard als je Facebookvrienden ermee instemmen". Op zich is daar natuurlijk niets mis mee.
"Door een onophoudelijke stroom van veelal uitermate vluchtige mailtjes, sms'jes, tweets en Facebookberichten wordt de aandacht afgeleid. Er is veel communicatie, maar weinig contact", aldus Turkle. En dat is volgens mij wel een gevaarlijke ontwikkeling. Afgeleide of geen aandacht betekent dus in feite : geen contact. En dus : geen communicatie, want communicatie is een informatie-uitwisselingsproces, het met aandacht zenden en ontvangen. Een klein misverstand kan dan makkelijk uitgroeien tot een onoverbrugbaar conflict. Hopelijk realiseren de heavy users van mobiel internet zich dat bijtijds.
